Ik ben deze week veel met de maatregelen rondom het coronavirus geconfronteerd. Bij de Hema staan pijlen waar je naar binnen moet en waar naar buiten. Bij de ingang staat een verkoopster de hele dag handvatten van winkelmandjes te desinfecteren. Op de pont is een mondkapje verplicht, net als in de trein. En bij een restaurant werd me zelfs gezegd dat als ik binnen wilde zitten, ik mijn naam en telefoonnummer moest opgeven. Dan kon ik worden gebeld en ondervraagd op corona-symptomen als er iemand ziek werd. Mijn buurjongetje is met hooikoorts door zijn juf van school gestuurd.
Ik heb een stoffen mondkapje, maar als er zeer dodelijk virus heerst dat op de longen slaat verwacht ik absoluut niet dat dit stukje stof ook maar iets zal tegenhouden. Ik doe het voor de overheid om een boete te voorkomen en angstige mensen om me heen gerust te stellen. Ook die 1,5 meter is in mijn ogen onzin. Mensen overschrijden de grens vaak en wanneer je een tijd lang in dezelfde ruimte verkeert als iemand met een zeer besmettelijke, dodelijke ziekte die op de longen slaat, helpt die afstand volgens mij ook niet.
In die zin heb ik eigenlijk het idee dat we met de nieuwe kleren van de keizer te maken hebben. Mensen zijn bang voor een onzichtbaar virus. Elke persoon kan het bij zich dragen en elk voorwerp kan zijn aangeraakt door iemand met deze ziekte. Als je niks test weet je eenvoudigweg niet of je het hebt, maar mensen zitten ervoor achter plastic platen, desinfecteren hun handen de hele dag (wat ook de goede bacteriën doodt) en mogen elkaar niet meer omhelzen op begrafenissen, noch zorgen voor een partner of ouder die sterft aan corona. Dat is laatste is waanzin en dat hebben ze zelfs in de middeleeuwen met de zeer dodelijke pest niet als regel opgelegd.
Op deze manier creëren we een zeer angstige, vijandige en eenzame wereld. En wat wordt dan erger: het virus of de maatregelen ertegen? Als de lockdown zin heeft gehad, zou nu het aantal besmettingen moeten exploderen. Dat is naar mijn idee nog niet het geval.
Ik vind het sowieso onzin om voor een dodelijke ziekte met zijn allen verplicht binnen te moeten zitten. Daar zou een keuze in mogelijk moeten kunnen zijn. Ik kies in echt moeilijke situaties altijd voor een erop of eronder: je pikt het virus op en je redt het of je redt het niet. Want ik pieker er niet over om mijn vrijheid op te geven. Met de pest gingen de middeleeuwers toch ook niet met zijn allen binnen zitten? Of accepteren dat er een plotseling een “nieuw normaal” was, waarbij je voorgoed op 1,5 meter afstand van elkaar zou blijven?
En waar offeren we onze vrijheid voor op, ons recht om bijvoorbeeld in een groep bij elkaar te komen? Een kennis die huisarts is kon bij zichzelf testen of ze het coronavirus had. Ze testte positief. Wat waren haar klachten? Een lichte verkoudheid. Zijn we hier met zijn allen bang voor? Gehoorzamen we daarom klakkeloos een overheid, die voor onze veiligheid zelfs met noodwetten wil gaan regeren? Elke minister zal zonder tussenkomst van het parlement eigenhandig evenementen en grote bijeenkomsten kunnen verbieden. Welkom in Poetins Rusland waar demonstraties verboden zijn. Toen een advocate in Berlijn tegen de lockdown protesteerde is ze opgesloten in een psychiatrische inrichting,
Denk ik daarom dat het virus niet bestaat en niet schadelijk is? Nee, dat denk ik niet. Kijk naar het dodental in New York, Italië en Spanje en je schrikt. Maar naar mijn idee hebben we die variant van het virus hier nog niet gehad, of het moet in Brabant en Limburg zijn. En ook de klachten die corona-patiënten na maanden nog hebben zijn niet mals, maar dat is helaas vaker de nasleep van een zware griep.
Als ik mijn gidsen goed begrijp heb ik het virus tot nu toe drie keer gehad. De eerste keer was heftig. Om 9 uur ‘s ochtends was ik nog gezond. Rond het middaguur voelde ik me niet lekker. Om half 3 was ik ziek en om half 6 kon ik mijn bed niet meer uit. Dat duurde twee dagen. Op dag 4 kon ik weer naar buiten, maar op dag 7 was ik weer ziek. En een week later ook weer. Dit speelde zich af voor de lockdown en toen er in Amsterdam net 1 geval van corona bekend was. Een hardnekkig virus dus. Maar gelukkig niet zo erg dat ik naar het ziekenhuis moest. Bovendien weet ik dat mijn lichaam veel sterker is dan gemiddeld. De tweede keer corona was het een verkoudheid. De derde was het een lichte verkoudheid.
Daarom vrees ik toch dat we en masse zijn gehersenspoeld en bang voor een onzichtbare vijand, die in veel gevallen niet harder toeslaat dan een gemiddelde zware griep. En daar is nu totale paniek voor uitgebroken? Ik zie ook een samenleving die in het algemeen niet meer zoveel ellende gewend is.
Wat mij shockeert is dat we totaal niet kritisch staan tegenover een overheid, die de regels opstelt. Als bange schapen accepteren we zonder protest een zogenaamd ‘nieuwe’ samenleving. Dat feit jaagt mij eerlijk gezegd veel meer angst aan dan het virus zelf.
Ik wil daarom oproepen tot kritisch nadenken en niet klakkeloos te accepteren waar de regering mee komt. Dankzij mijn gidsen weet ik dat het systeem zichzelf wil handhaven en het coronavirus gebruikt als instrument. De mens is een slaaf die niet zelf zijn of haar leven inricht, maar die zich jaar in jaar uit vijf dagen in de week laat uitmelken in een baan tot alle kracht verdwenen is en je oud en uitgeput met pensioen mag. Je vecht met je medemens om geld, eten en een dak boven je hoofd. Je vecht omdat de een wit is en de ander zwart. Je vecht omdat je niet anders kunt. Verdeel en heers, heet dat.
Kom daarom tot bezinning en overdenk wat in jouw leven écht belangrijk is. Je oude moeder een knuffel geven en haar hand vasthouden als ze overlijdt. Je kind in alle rust te zien opgroeien en hem haar begeleiden op een levenspad dat overvloed en geluk biedt. Geen stress, permanent tekort en nooit genoeg zijn.
In tegenstelling tot wat het coronavirus ons wil doen geloven zijn we namelijk op weg naar een schitterende nieuwe tijd, waarin een kapitalistisch systeem niet langer de aarde vernietigt en de mens degradeert tot machine. Maar we moeten zelf deze verandering maken.
Sta daarom op en begin vandaag nog met het creëren van een leven waar jij écht naar verlangt. Wat waren je kinderdromen? Wat zou je doen als je elke dag vrij was? Ga in stilte zitten met je beschermengelen en luister naar de ideeën die in je opkomen. Stel een vraag, trek een orakelkaart en zie wat die zegt. De Bron wil namelijk dat we gelukkig zijn.
Kirsten Zeemeermin 