Artikelen, Paranormaal, Spiritualiteit en religie

Handfasten en wie hier op aarde eigenlijk de leiding heeft

Kirsten Zeemeermin

Mijn vriend en ik hebben deze zomer onze ‘handfasting’ gedaan. Dat is een oude, heidense, Keltische manier van trouwen, waarbij je elkaars hand vasthoudt en er twee strengen wol om de polsen worden gevlochten, die samen een koord vormen. Voor mij is dit eigenlijk echter dan in het huwelijk treden op het stadhuis. Want je doet het voor de hogere sferen, voor dat wat er ‘meer’ is op deze planeet. Nu verliep het ritueel enigszins anders dan we hadden verwacht.

Het begon bij mij thuis al toen mijn dochter last minute een vruchtenshake omgooide: over tafel, bank en tapijt. Vervolgens, toen we de deur uit wilden gaan, kon ze nergens haar fietssleutel vinden. Toen we die hadden gevonden viel er spontaan voor mijn neus een schilderij met Maria van Lourdes van de muur. Ik vermoedde een brutale, negatieve entiteit en dacht laat maar zitten. We moeten nu weg.

Hierdoor kwamen we zo’n kwartier te laat we bij onze sjamaan: ik in het wit, mijn aankomende man met fleurige vlinder-blouse. We zetten onze spullen (taart, drinken) op tafel en de van huis meegenomen godenbeeldjes in het tempelgedeelte achterin de tuin, waar de gewijde cirkel zou worden getrokken.

Eindelijk waren we klaar om te beginnen. We reinigden onze aura en mijn vriend en ik zouden net achter Yanu aan richting het tempelgedeelte lopen, toen mijn dochter huilend terug kwam rennen: ze was twee keer gestoken door een wesp! De ceremonie werd direct stopgezet om haar op te kunnen vangen.

De vraag was natuurlijk wat er hier in godsnaam aan de hand was. Waren dit tekens dat ons huwelijk beter niet kon plaatsvinden? De sjamaan ging alleen terug naar de tempel om met de goden en geesten te communiceren.

Wat bleek? De voorouders vonden dat onze handfasting niet kon plaatsvinden, voordat er nog een zuivering was gedaan. Die moest oude energieën weghalen en hun gunstig stemmen. Ons trouwen zou namelijk ook het samengaan van twee stammen betekenen: die van mij en die van mijn man. Bovendien was het een bijzondere dag met zeer grote krachten: de zomerzonnewende, nieuwe maan én een eclips. Een handfasting op dit moment zou grote consequenties hebben en moest onder de juiste omstandigheden worden voltrokken.

Ik was enigszins overdonderd en boos over dit hele gebeuren. Was dit sabotage? Waar bemoeiden ze zich mee? Ik ben niet altijd zo respectvol naar de hogere sferen. Dat is de anarchist en rebel in mij, die nergens zomaar voor wil buigen. Maar we hadden geen keus. Er werd hier zeer duidelijk ingegrepen en het was door onze eigen familielijnen. En dan kan ik wel kwaad zijn, maar ik weet dat mijn gidsen het laatste woord hebben én het goed bedoelen. Het verbaast me alleen nog steeds dat ze zoveel macht hebben om onze levens te sturen. En dat in een wereld waar het bestaan van iets hogers door de meeste mensen volledig wordt ontkend.

Met zijn drieën (de sjamaan, mijn man en ik) hebben we het zuiverings-/schoonmaakritueel gedaan. De vraag was of onze handfasting daarna kon doorgaan. Ik was bereid elk advies van mijn gidsen te aanvaarden. Zij weten beter wat goed voor mij is en je wilt hogere machten ook écht niet dwarsbomen.

Zo kun je als sjamaan zelfs ziek worden als je je roeping niet aanvaardt. Je Hoger Zelf geeft de geïncarneerde persoon niet voor niks deze talenten en vaardigheden mee. Je hebt op aarde vrije wil, maar tegen je bestemming ingaan of overgaan tot verkeerde daden, betekent dat je niet meer wordt geholpen en dat je het contact met God/Godin/de Bron verliest. Je gidsen/beschermengelen blijven wel altijd bij je én nemen alles waar wat jij denkt en doet.

De sjamaan raadpleegde opnieuw de hogere sferen door het gooien van muntjes. Gelukkig kon het huwelijk doorgaan, zelfs met grote zegen van beide kanten. Het enige was dat de magische cirkel die we hadden geopend niet kon worden gesloten en vervolgens weer geopend. Het ritueel moest op dat moment plaatsvinden. Anders niet. We wilden elkaar graag het ja-woord geven, dus we zetten door.

Helaas konden de anderen er daardoor niet bij zijn. Daarom hebben we na het eten van taart het ritueel nog een keer overgedaan. De wespensteken bleken een markering te zijn van de goden. Alles was dus precies volgens plan verlopen. Van de hogere sferen dan. Van schrik waren we de wollen koorden vergeten, maar de energetische, astrale verbintenis is belangrijker.

Kort, Paranormaal

Hulp

Kirsten Zeemeermin

Het grootste deel van mijn leven heb ik me stik-alleen gevoeld. Remi van Alleen op de wereld was er niks bij. Emotionele mishandeling in mijn ouderlijk gezin leverde trauma en zware depressies op. In mijn volwassen leven heb ik mijn jeugd nog eens dunnetjes overgedaan. Tot ik een paar jaar geleden het roer radicaal heb omgegooid en in contact kwam met mijn gidsen.

Tot mijn verbazing staan zij altijd klaar om mij te helpen. Ze benadrukken steeds: wij zijn er voor jou. Als je je rot voelt, geef je nare gevoelens aan ons. Bid en mediteer, dan kunnen we beter met je in contact komen. Als er negatieve entiteiten in mijn huis of energieveld worden geplaatst, dan komen er priesteressen uit een vorig leven in Avalon, Indianen van de First Nation in Noord-Amerika en mijn voorouders staan paraat.

Dan vraag ik me af in wat voor raar systeem we leven, waar atheïsme de norm is en de ‘wetenschap’ heeft bepaald dat paranormale verschijnselen niet bestaan. De kamer lichtte gisteren op door de grote hoeveelheid engelen, toen mijn vriendin Johannet met hun hulp een zware negatieve entiteit uit mijn energieveld verwijderde. Dus laat je niks vertellen. Wij zijn niet alleen.

Artikelen, Gezondheid

Het genezen van je lichaam op energetisch vlak

Kirsten Zeemeermin

Afgelopen maandag was ik bij een behandelaar die oude pijn en negatieve entiteiten uit je energieveld kan halen en zorgen dat de energie in je lichaam weer ‘stroomt’. Terwijl ik op bed lag drukte Peter steeds op allerlei meridianen (energiebanen) en punten op mijn lijf waar blokkades zaten. Als hij die plekken aanraakte deed dit ontzettend zeer en het leek of zowel hij als ik van deze energie ‘beviel’: ik moest door de pijn heen, om die kwijt te raken. Peter haalde de energie weg door met zijn vingertoppen hard te drukken, waarbij zijn hand mijn energie overnam.

Het kon gaan om woede, schaamte of angst, die al vanaf mijn kindertijd in mijn lichaam zat opgeslagen. Het is dan ook een grote vergissing van de westerse geneeskunde om te veronderstellen dat lichaam en geest gescheiden zijn. Ze zijn een, maar je lijf is de vaste vorm van de energie. In je buik worden bijvoorbeeld energetisch emoties opgeslagen.

Gebeurtenissen in je leven zorgen voor veranderingen in je energie. Heb je een bepaald trauma dan kan zich dat uiteindelijk uiten in een lichamelijke ziekte. In dat geval ga ik naar een huisarts én ik probeer ook op het energetische vlak aan mezelf te sleutelen. Ik voer bijvoorbeeld gesprekken met een therapeut en ga langs bij behandelaars die met energie weten te werken. Denk daarbij aan reiki, acupunctuur, sjamanisme of Peter, die alles weet van meridianen en chakra’s: de energiecentra in je lichaam.

Hij observeerde bijvoorbeeld dat er in veel gevallen in mijn energiebanen sprake was van opstoppingen en file: de energie kon niet meer goed doorstromen. Sommige spieren in mijn voet waren zelfs versteend en leken op bot. Wervels in mijn nek stonden scheef en mijn lichaam bevatte veel spanning. Langs spieren in mijn been liep een dun energiekoord, dat ze voortdurend gespannen hield.

Ook aan mijn chakra’s kon Peter van alles zien, bijvoorbeeld hoeveel veiligheid ik in mijn leven had gekend (je basischakra), hoeveel ruimte ik had gehad om mezelf te zijn (de solar plexis) en hoeveel emotionele pijn ik had ervaren (je hartchakra). Om sommige chakra’s lag zelfs een pantser: in het ene geval had ik het zelf gedaan, in het andere geval was er sprake van een negatieve entiteit. Zowel pantser als entiteit kon Peter weghalen.

De negatieve entiteit had zich vastgehecht aan zwakke plekken in mijn energieveld: aan oude wonden en pijn, aan negatieve gevoelens met een lage frequentie. Als een spin had deze geest zich vastgeklampt aan verschillende plekken op mijn rug. Door mijn hooggevoeligheid merk ik het als dit gebeurt. Een entiteit kan dit zelf doen, maar deskundigen kunnen ook van buitenaf een negatieve entiteit in je energieveld plaatsen. In dat geval spreek je van zwarte magie.

Een behandelaar en sjamaan als Peter – hij werd door een andere sjamaan bij de Inca’s in Zuid-Amerika als zeer oude ziel herkend – kan zo’n kwade geest met zijn aanraking weghalen en ook wierook werkt. Ik raad je aan om dit te doen, want deze energievormen zullen je in angst en woede willen houden. Dat is immers hun voeding en invloedsmiddel. Je wordt beperkt en gestuurd in je doen en laten, zonder dat je het doorhebt. Ontzettend veel mensen hebben negatieve entiteiten in hun energieveld.

Daarom is het regelmatig ‘opruimen’ van je lichaam en geest noodzakelijk. Je voorkomt ziektes en zal je mentaal beter en vrijer voelen. Het is ook gemakkelijker om verbinding met je ziel te maken, omdat er geen stoorzenders op zitten. Mediteer dagelijks rustig en trek af en toe een kaart om contact met je gidsen te maken. Een mens is meer dan lijf alleen. We zijn energie.

Artikelen, Politiek

Waarom onze tijd niet anders is dan voor de Franse Revolutie

Kirsten Zeemeermin

Ik overhoorde laatst mijn dochter voor een toets over de Franse koningen, hoeveel bezit ze hadden en hoe arm het volk was. Haar geschiedenisboek deed alsof we nu in een andere tijd leven, waarin alle mensen genoeg hebben om van te leven. Een protest van vrouwen die om brood vragen – waar de Franse Revolutie mee begon – zou niet meer nodig zijn.

Toen realiseerde ik me dat dit helemaal niet waar is. Er zijn talloze mensen – ook in Nederland – die niet genoeg geld hebben om hun dagelijks eten te kopen en dat vinden we volstrekt normaal. Daar zijn de voedselbanken toch voor, is de redenering. De gemiddelde burger verwacht dat als hij maar hard genoeg zijn best doet je genoeg geld zal hebben om van te leven. Word je onverhoopt werkeloos of ziek dan zorgt de overheid voor je.

Maar dit gaat in veel gevallen niet op. Denken dat je met je best doen altijd zal slagen is een verzinsel dat het systeem je op de mouw spelt. Onze samenleving is een voortdurende concurrentiestrijd om zogenaamd schaarse producten, zoals een baan, een huis en genoeg geld om van te leven. Niet iedereen heeft daarin dezelfde kansen.

Word je in een arm gezin geboren, dan heb je al een achterstand. Hetzelfde geldt voor je achtergrond: Marokkaanse Nederlanders staan lager in de hiërarchie dan hun witte soortgenoten. En ook vrouwen zijn nog steeds slechter af dan mannen: ze krijgen minder loon voor hetzelfde werk, hebben vaker laag betaalde banen en steken nog steeds veel meer tijd in het huishouden, het verzorgen van de kinderen en mantelzorg.

Word je werkeloos, ziek of ga je scheiden, dan is het maar afwachten of er een overheid is die je opvangt. In ons land is al jaren een schrijnend tekort aan sociale huurwoningen. Ik stond zelf in Amsterdam 17 jaar op de wachtlijst, maar ook in Purmerend en Hilversum kun je twaalf jaar wachten. Uitkeringeninstantie UWV is een soort Russisch roulette. Ook al ben je echt ziek, het is maar afwachten of deze organisatie dezelfde mening heeft. Onzichtbare aandoeningen zoals burn-out, depressie of chronische klachten door een hersenschudding worden in veel gevallen weggezet als aanstellerij. Zoek het zelf maar uit, is dan de boodschap.

Intussen leeft 1 procent van de wereldbevolking in oneindige luxe, die ze weigeren te delen met hun medemens. Bill Gates is al een weldoener als hij de helft van zijn vermogen aan goede doelen geeft, na eerst met opdringerige en dure Microsoft-producten dit geld van de gewone burger te hebben afgepakt. En het is mij ook een raadsel waarom ons koningshuis zo rijk is en daar bovenop ook nog een gigantisch inkomen van de staat krijgt. Het is eenvoudigweg niet rechtvaardig dat het grootste deel van de wereldbevolking een zware strijd levert voor het bestaan, terwijl een klein aantal superrijken van gekkigheid niet weet wat ze moet doen.

Ik stel daarom een samenleving voor waarin niet Zonnekoning Lodewijk XIV alle macht en weelde heeft, maar waar mensen eerlijk met elkaar delen. In tegenstelling tot wat het systeem ons wil doen geloven is er namelijk genoeg voor iedereen, als je niet meer neemt dan je nodig hebt. Eten en woningen zouden gratis moeten zijn. Dan kan iedereen gewoon gaan doen wat die echt leuk vindt, in plaats van je dagen uit te zitten in een slavenbaan, waarbij je ene hand het loon ontvangt en je andere hand het direct weer moet uitgeven. Elk mens heeft recht op liefde en geluk.

Artikelen, Paranormaal, Politiek

Hoe de donkere kant onze wereld bestuurt

Kirsten Zeemeermin

Door de angst voor het coronavirus is er veel extra voeding voor negatieve entiteiten. Dat zijn zielen die na hun dood het aardse systeem niet verlaten. Als deze geesten negatief zijn ingesteld, dus een lage frequentie hebben, dan voeden ze zich aan de angst en woede van nog levende mensen. En des te meer energie deze spoken hebben, des te meer kracht ze hebben om voorwerpen te verplaatsen en mensen te manipuleren.

Tijdens de lockdown kreeg ik tot mijn schrik te maken met een heuse poltergeist die om 10 uur ‘s avonds pal naast mij spullen op de grond gooide. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Een voorwerp dat zich in mijn huis vanzelf verplaatst, daar kijk ik niet meer van op. Maar dat dit in mijn bijzijn gebeurt, was nieuw. Gelukkig kan ik dan direct de hulp van medium en ghostbuster Johannet van Hasz (http://innergiek.nl/) inroepen. We bleken met een Schotse piloot William uit de Tweede Wereldoorlog te maken te hebben. Hij was toentertijd een dubbelspion. Zijn vrouw, die met zijn familie al boven bij het Licht stond te wachten, had nog een appeltje met hem te schillen. Door de angstige oorlogsenergie van mijn buurtbewoners was hij veel sterker geworden.

Dit soort negatieve entiteiten kunnen naast het verplaatsen van voorwerpen ook invloed uitoefenen op het energieveld van nog levende mensen. Veel van ons hebben namelijk door traumatische gebeurtenissen zielsdelen verloren. Dit verschijnsel kun je vergelijken met het leeg komen te staan van appartementen in een flatgebouw. Die kunnen worden gekraakt door rondzwervende geesten op zoek naar manieren om nog enige invloed op het aardse leven te hebben.

Deze zich aan woede en angst voedende spoken hangen ook vaak bij cafés rond, want alcohol en drugs maken je energieveld toegankelijker voor invloeden van buitenaf. Je zet bij wijze van spreken de voordeur van je huis open en zo kan er tijdelijk worden meegestuurd. Een zachtaardig iemand krijgt op zo’n moment bijvoorbeeld een zeer agressieve persoonlijkheid. Die emoties komen niet voort uit de ziel – iemands basis – maar van een kwaadaardige persoon zonder lichaam in hetzelfde energieveld. Als je deze groep entiteiten kunt aansturen, dan heb je macht. En zo zet de donkere kant ze ook in.

Sowieso mikt de donkere kant op je ‘Room 101’, wel bekend uit het boek 1984 van George Orwell. Als je iemand wilt treffen richt je je pijlen op de psychisch zwakste, meest beschadigde plek. Dat kan de grootste angst zijn (dat is de martelkamer in 1984) of gebeurtenissen die die persoon het meest zullen raken, bijvoorbeeld het weggaan of overlijden van een geliefde. De donkere kant probeert je ten gronde te richten door je wanhopig en overstuur te maken; het liefst depressief. Jouw zelfmoord is hun ultieme victorie. Dan hebben ze van jou als persoon geen last meer en is er weer een bedreiging voor hun systeem uit de weg geruimd.

De donkere kant werkt met paranormaal hoog begaafde mensen, die met deze negatieve entiteiten kunnen communiceren. Dit kan elk bekwaam medium. Deze geesten worden ingezet als spion en om mensen bang te maken. Personen die een negatieve entiteit in hun energieveld hebben worden afgestuurd op iemand die moet worden lastiggevallen. Het is ook mogelijk dat deze negatieve geest door de donkere kant wordt ingeruild voor een nog sterkere kwaadaardige entiteit. Des te groter de kans op schade voor de mens die wordt aangevallen.

Het goede nieuws is dat er ook heel veel sterke, goede geesten zijn. Er lopen nu zelfs geïncarneerde engelen en aartsengelen op aarde rond. Dit zijn de mensen die met hun gidsen en de Bron revolutie gaan maken op deze planeet. Het kapitalistische systeem vernietigt de aarde en houdt de mensheid als slaaf. Maar welke listen (een virus, bijvoorbeeld) de donkere kant ook verzint om haar macht te behouden, we gaan met zijn allen het Aquarius-tijdperk in. Het grote lijden is voorbij en het leven wordt beter. De aarde is op dit moment bezig haar frequentie te verhogen en elke persoon mag gaan kiezen: voor de donkere kant of het Licht.

Het is overigens niet moeilijk om negatieve entiteiten uit iemands energieveld te verwijderen. Het vraagt een deskundige en sterke sjamaan en wat wierook. De sjamaan communiceert met de entiteit en maakt je aura schoon met verschillende soorten wierook. Zo worden negatieve geesten ook uit huizen verwijderd. Het is niet voor niets dat er in kerken met wierookvaten wordt gezwaaid. Onze werkelijkheid is namelijk veel groter dan wat de ‘wetenschap’ waarneemt.

Algemeen, Artikelen, Politiek

De ruggengraat van onze democratie

Kirsten Zeemeermin

Ik ging begin deze week een pizza halen en tot mijn stomme verbazing stond er bij de Corona-regels van het restaurant dat je alleen met meer dan 2 personen aan een tafel mocht zitten als je allemaal uit hetzelfde huishouden kwam. Dat betekent dat ik illegaal bezig was, toen ik buiten op het terras aan één tafel met mijn man en dochter op de bestelde pizza’s zat te wachten. We staan namelijk alle drie op een ander adres ingeschreven.

Tot 4 maanden geleden leefde ik naar mijn idee in een vrij land, maar nu zijn heel veel mensen doodsbang dat ze aan een verkoudheid zullen overlijden. Deze angst is zo groot dat er de meest belachelijke regels worden ingevoerd, die regelrecht tegen onze grondrechten ingaan. Je mag niet meer zomaar de trein nemen, je moet 1,5 meter afstand houden van andere mensen en mag ze niet meer aanraken of knuffelen. Met meer dan honderd mensen bij elkaar komen of demonstreren is zonder gezondheidscheck verboden. De regering probeert zelfs noodwetten in te voeren, waarbij de minister direct in de samenleving kan ingrijpen, zónder tussenkomst van het parlement.

Bijeenkomsten en gesprekken moeten bij voorkeur online plaatsvinden en doordat er laatst weer flink geklooid was met mijn Gmail weet ik dat dat zo lek is als een mandje. Een goede hacker kan overal bij, zeker als de staat of de smartphone zelf hem of haar faciliteert met alle wachtwoorden en gegevens. Enthousiast houden mensen via Whatsapp en sociale media hun persoonlijke dossiers bij voor de veiligheidsdienst. Psychiaters praten online met hun patiënten over de meest intieme zaken en ook alle werkbesprekingen vinden via Zoom, Microsoft Teams of Skype plaats. Bovendien stelt onze regering voor een jaar lang alle online-communicatie te mogen inventariseren en opslaan. Met 5G – waarvan de straling onze gezondheid bedreigt – gaat dat veel gemakkelijker.

Zijn er mensen in het vrijzinnige, kritisch denkende, tolerante Nederland, die tegen deze trends ageren? Slaan mijn hoger opgeleide kennissen en vrienden op deze extreem zorgelijke ontwikkelingen aan? Nee. Op een enkeling na zijn ze zo goed gehersenspoeld door het systeem dat ze als makke schapen slikken voor zoete koek waar Baas mee komt. Baas wil ons immers beschermen tegen een snotterige neus en keelpijn. En ja, ik weet heel goed dat er in New York talloze doden zijn gevallen, maar dat is geen reden om in een keer je burgerlijke grondrechten op te geven.

Dankzij mijn gidsen weet ik namelijk dat het Corona-verhaal niet is wat het lijkt. De ziekte is een instrument om de wereldbevolking eronder te houden, terwijl de Bron juist wil dat we een nieuwe tijd ingaan. Een pandemie creëren in een laboratorium en daardoor de mensheid in slavernij houden, vind ik eerlijk gezegd zo subliem dat ik daar mijn broeders en zusters van de donkere kant voor wil complimenteren. Een staaltje psychologische oorlogsvoering zonder weerga, maar ik trap er niet in. Ik zal strijden voor mijn vrijheid tot ik er bij neerval. Nooit ga ik buigen voor een macht die corrupt is en alleen zichzelf in stand wil houden, ten koste van de planeet en de mensheid.

Intussen zie ik gelukkig ontzettend veel mensen de 1,5 meter-regel overschrijden. Als de lockdown zin heeft gehad zou dat nu tot een explosie van het aantal ziektegevallen moeten leiden. Dat is, voor zover ik weet, nog niet gebeurd.

Columns, Politiek

Het principe van niet delen

Kirsten Zeemeermin

Ik heb onlangs een erfenis van een tante gekregen en weet niet hoe ik het heb. Er staan bedragen op mijn bankrekening die er nog nooit op hebben gestaan. En dan verbaast het mij dat binnen een familie de een zoveel geld kan hebben en de ander praktisch niks. Nu zat dit geld in een huis en dat komt dan pas vrij als je het verkoopt, maar toch.

Ik zie dit principe namelijk door onze hele samenleving heen. De een crepeert, terwijl de ander in luxe leeft én geen poot uitsteekt om de persoon die minder fortuinlijk is te helpen. Dat dit normaal zou zijn, vind ik verbijsterend. Ik weet niet wat de rijke persoon denkt: ach arme, stik jij maar. Ik heb hier hard voor gewerkt en jij doet niks. Anders zou je niet zo arm zijn. Maar het leven kan tegenzitten: je wordt ziek, werkloos, gaat scheiden.

En het maakt wel degelijk uit waar je geboren bent. Dan is er kapitaal in de familie en ook de mensen met wie je omgaat – vrienden, partners – zullen meer geld en bezit hebben: jouw klasse. Door rente groeit dit kapitaal uit zichzelf. Een rijke man zei jaren geleden tegen een kennis: het eerste miljoen is hard werken, maar daarna gaat het vanzelf. Want je kunt geld met geld verdienen. Volgens de islam is dat niet toegestaan en ook bij ons in de middeleeuwen was het zondig om met niks, zonder arbeid, geld te verdienen aan rente.

Bij de indianen/de bewoners van de First Nation in Noord-Amerika was het principe van niet delen ondenkbaar. Je status nam juist toe naarmate je meer weggaf. En eerlijk gezegd is er een psychopathische mindset voor nodig om alles voor jezelf te houden en geen kick te geven terwijl de ander lijdt. Dat is een houding voor machines zonder gevoel en overlevers onder zeer barre omstandigheden waarin het jij is of de ander, maar niet voor mensen in een normale tijd.

Er is op deze aarde namelijk genoeg, als iedereen maar met elkaar deelt en niet meer neemt dan hij/zij nodig heeft. Koningshuizen en miljardairs mogen zich van mij achter de oren gaan krabben waar ze in godsnaam mee bezig zijn. Dat jij van gekkigheid niet weet waar je je geld aan moet uitgeven, terwijl de ander bij de voedselbank staat, dat kan echt niet.

In Amsterdam-Noord zie ik dat het juist de allerarmsten en zieken zijn die elkaar helpen. Zij weten immers wat het is om niks te hebben, terwijl er niemand naar je omkijkt. En zo heeft de Bron het leven op deze planeet nooit bedoeld.

Artikelen, Politiek

Het coronavirus en de nieuwe kleren van de keizer

Kirsten Zeemeermin

Ik ben deze week veel met de maatregelen rondom het coronavirus geconfronteerd. Bij de Hema staan pijlen waar je naar binnen moet en waar naar buiten. Bij de ingang staat een verkoopster de hele dag handvatten van winkelmandjes te desinfecteren. Op de pont is een mondkapje verplicht, net als in de trein. En bij een restaurant werd me zelfs gezegd dat als ik binnen wilde zitten, ik mijn naam en telefoonnummer moest opgeven. Dan kon ik worden gebeld en ondervraagd op corona-symptomen als er iemand ziek werd. Mijn buurjongetje is met hooikoorts door zijn juf van school gestuurd.

Ik heb een stoffen mondkapje, maar als er zeer dodelijk virus heerst dat op de longen slaat verwacht ik absoluut niet dat dit stukje stof ook maar iets zal tegenhouden. Ik doe het voor de overheid om een boete te voorkomen en angstige mensen om me heen gerust te stellen. Ook die 1,5 meter is in mijn ogen onzin. Mensen overschrijden de grens vaak en wanneer je een tijd lang in dezelfde ruimte verkeert als iemand met een zeer besmettelijke, dodelijke ziekte die op de longen slaat, helpt die afstand volgens mij ook niet.

In die zin heb ik eigenlijk het idee dat we met de nieuwe kleren van de keizer te maken hebben. Mensen zijn bang voor een onzichtbaar virus. Elke persoon kan het bij zich dragen en elk voorwerp kan zijn aangeraakt door iemand met deze ziekte. Als je niks test weet je eenvoudigweg niet of je het hebt, maar mensen zitten ervoor achter plastic platen, desinfecteren hun handen de hele dag (wat ook de goede bacteriën doodt) en mogen elkaar niet meer omhelzen op begrafenissen, noch zorgen voor een partner of ouder die sterft aan corona. Dat is laatste is waanzin en dat hebben ze zelfs in de middeleeuwen met de zeer dodelijke pest niet als regel opgelegd.

Op deze manier creëren we een zeer angstige, vijandige en eenzame wereld. En wat wordt dan erger: het virus of de maatregelen ertegen? Als de lockdown zin heeft gehad, zou nu het aantal besmettingen moeten exploderen. Dat is naar mijn idee nog niet het geval.

Ik vind het sowieso onzin om voor een dodelijke ziekte met zijn allen verplicht binnen te moeten zitten. Daar zou een keuze in mogelijk moeten kunnen zijn. Ik kies in echt moeilijke situaties altijd voor een erop of eronder: je pikt het virus op en je redt het of je redt het niet. Want ik pieker er niet over om mijn vrijheid op te geven. Met de pest gingen de middeleeuwers toch ook niet met zijn allen binnen zitten? Of accepteren dat er een plotseling een “nieuw normaal” was, waarbij je voorgoed op 1,5 meter afstand van elkaar zou blijven?

En waar offeren we onze vrijheid voor op, ons recht om bijvoorbeeld in een groep bij elkaar te komen? Een kennis die huisarts is kon bij zichzelf testen of ze het coronavirus had. Ze testte positief. Wat waren haar klachten? Een lichte verkoudheid. Zijn we hier met zijn allen bang voor? Gehoorzamen we daarom klakkeloos een overheid, die voor onze veiligheid zelfs met noodwetten wil gaan regeren? Elke minister zal zonder tussenkomst van het parlement eigenhandig evenementen en grote bijeenkomsten kunnen verbieden. Welkom in Poetins Rusland waar demonstraties verboden zijn. Toen een advocate in Berlijn tegen de lockdown protesteerde is ze opgesloten in een psychiatrische inrichting,

Denk ik daarom dat het virus niet bestaat en niet schadelijk is? Nee, dat denk ik niet. Kijk naar het dodental in New York, Italië en Spanje en je schrikt. Maar naar mijn idee hebben we die variant van het virus hier nog niet gehad, of het moet in Brabant en Limburg zijn. En ook de klachten die corona-patiënten na maanden nog hebben zijn niet mals, maar dat is helaas vaker de nasleep van een zware griep.

Als ik mijn gidsen goed begrijp heb ik het virus tot nu toe drie keer gehad. De eerste keer was heftig. Om 9 uur ‘s ochtends was ik nog gezond. Rond het middaguur voelde ik me niet lekker. Om half 3 was ik ziek en om half 6 kon ik mijn bed niet meer uit. Dat duurde twee dagen. Op dag 4 kon ik weer naar buiten, maar op dag 7 was ik weer ziek. En een week later ook weer. Dit speelde zich af voor de lockdown en toen er in Amsterdam net 1 geval van corona bekend was. Een hardnekkig virus dus. Maar gelukkig niet zo erg dat ik naar het ziekenhuis moest. Bovendien weet ik dat mijn lichaam veel sterker is dan gemiddeld. De tweede keer corona was het een verkoudheid. De derde was het een lichte verkoudheid.

Daarom vrees ik toch dat we en masse zijn gehersenspoeld en bang voor een onzichtbare vijand, die in veel gevallen niet harder toeslaat dan een gemiddelde zware griep. En daar is nu totale paniek voor uitgebroken? Ik zie ook een samenleving die in het algemeen niet meer zoveel ellende gewend is.

Wat mij shockeert is dat we totaal niet kritisch staan tegenover een overheid, die de regels opstelt. Als bange schapen accepteren we zonder protest een zogenaamd ‘nieuwe’ samenleving. Dat feit jaagt mij eerlijk gezegd veel meer angst aan dan het virus zelf.

Ik wil daarom oproepen tot kritisch nadenken en niet klakkeloos te accepteren waar de regering mee komt. Dankzij mijn gidsen weet ik dat het systeem zichzelf wil handhaven en het coronavirus gebruikt als instrument. De mens is een slaaf die niet zelf zijn of haar leven inricht, maar die zich jaar in jaar uit vijf dagen in de week laat uitmelken in een baan tot alle kracht verdwenen is en je oud en uitgeput met pensioen mag. Je vecht met je medemens om geld, eten en een dak boven je hoofd. Je vecht omdat de een wit is en de ander zwart. Je vecht omdat je niet anders kunt. Verdeel en heers, heet dat.

Kom daarom tot bezinning en overdenk wat in jouw leven écht belangrijk is. Je oude moeder een knuffel geven en haar hand vasthouden als ze overlijdt. Je kind in alle rust te zien opgroeien en hem haar begeleiden op een levenspad dat overvloed en geluk biedt. Geen stress, permanent tekort en nooit genoeg zijn.

In tegenstelling tot wat het coronavirus ons wil doen geloven zijn we namelijk op weg naar een schitterende nieuwe tijd, waarin een kapitalistisch systeem niet langer de aarde vernietigt en de mens degradeert tot machine. Maar we moeten zelf deze verandering maken.

Sta daarom op en begin vandaag nog met het creëren van een leven waar jij écht naar verlangt. Wat waren je kinderdromen? Wat zou je doen als je elke dag vrij was? Ga in stilte zitten met je beschermengelen en luister naar de ideeën die in je opkomen. Stel een vraag, trek een orakelkaart en zie wat die zegt. De Bron wil namelijk dat we gelukkig zijn.

Columns, Psychologie

Romeo en Julia en het westerse ideaal van liefde

Kirsten Zeemeermin

Ik heb lang gedacht dat de meeslepende, dramatische romantiek van een paar als Romeo & Julia of Cathy & Heathcliff (Wuthering Heights) het summum van liefde was. Hoge toppen, diepe dalen, intens geluk en intense pijn. Dat dit eerder op een verslaving lijkt dan op geluk is me tot voor kort enigszins ontgaan. Zit je leven na leven te smachten naar een karmische soulmate die je rot behandelt, dan zou er op een gegeven moment toch een kwartje moeten vallen. En nu lijk ik deze levensles eindelijk te pakken.

Maar wat in dit proces niet meehelpt is het westerse ideaal van liefde. Stort je je niet te pletter van een klif dan kan het toch geen Ware Liefde zijn. Dat menig vrouw daar in de wereldliteratuur aan ten onder gaat (denk Ophelia, the Lady of Shalott of Anna Karenina) moeten we dan maar even vergeten. Patriarchale mannen daarentegen willen nogal eens een crime passionel plegen. Zoals een voormalig rechtbankverslaggever mijn journalistiek-klas vertelde: is er een vrouw vermoord, dan is het in 99 van de 100 gevallen gedaan door haar partner of ex. Tja, true love of ware destructie?

Waar mijn gidsen mij via het trekken van kaarten op wezen is dat dit drama in wezen een vorm van liefde is voor onvolwassen mensen, pubers zo je wil, die uit emotioneel onvermogen graag zichzelf en/of een ander in het ongeluk storten. En het is inderdaad niet saai (we moeten de roddelbladen toch vullen), maar waren punkrocker Sid & Nancy nu echt zo gelukkig? Uiteindelijk legden ze allebei het loodje. Zij werd vermoord. Hij overleed aan een overdosis heroïne. Een nogal uitputtende manier om je leven te líjden.

Een gelijkwaardige relatie tussen twee emotioneel volwassen mensen kan de basis zijn voor rustig Geluk. En dat klinkt inderdaad wat saai 🙂 Maar zelfs dan heb je altijd nog anderen nodig: familie, vrienden, collega’s. Want je partner kán niet alles bieden: je geliefde, je vriend, je psychiater, je huishoudster, je ouder. Een relatie heeft lucht nodig en twee mensen die ook zelfstandig kunnen functioneren. We hebben allemaal behoefte aan tijd voor onszelf. Hoeveel je ook op elkaar lijkt en je belangstelling overeenkomt: je bent geen eeneiige tweeling, noch elkaars bezit.

Het feit dat onze westerse samenleving is opgesplitst in stellen, al dan niet met kinderen, vind ik daarom verontrustend. Je wilt in veel gevallen volgens mij niet weten wat er écht achter die voordeuren gebeurt. Met de corona-lockdown nam het huislijk geweld direct toe. Eerst trouw je met de Ware, tien jaar later scheid je van de Vijand. In beide gevallen mag dat extreme beeld wat worden bijgebogen. En het keurslijf van het kerngezin mag van mij ook verdwijnen.

Liefde is als een plant, die je koestert en niet om de beurt met een bijl te lijf gaat. Hoe enerverend dat ook is. Het kent vele vormen en fasen, waarbij de geliefden elkaar niet moeten verstikken, maar vrij laten, zodat er ruimte is voor beiden om hun eigenheid te bewaren. Een relatie kan de slagroom op de taart zijn, maar nooit alle honger stillen. Leven in groepsverband is gezonder dan van een persoon afhankelijk zijn. Zo kun je altijd in vrijheid naar de ander toe bewegen.

Gedichten

Liefde

Kirsten Zeemeermin

Liefde is als een vlinder

Die je niet moet treffen met je vuist

Maar koesteren als droogbloemen

Of een pasgeboren kind

Elke dag kan de liefde maken of raken

Ze is vrij

en vindt haar eigen pad

Je kunt haar niet dwingen

Alleen hopen dat ze groeien zal

onder liefdevol licht

en zachte handen