Recent heb ik ontdekt wat het sprookje van de Prinses op de erwt eigenlijk betekent. Een prins wil alleen met een échte prinses trouwen. Haar gevoeligheid is daarvoor de maatstaf. Pas een vrouw die pijn in haar rug krijgt van één harde erwt door 30 matrassen heen is een prinses. Nu ben ik een republikein en heb ik een hekel aan het koningshuis als ondemocratisch instituut, maar mijn interpretatie van het sprookje is als volgt.
Als je als zielsdeel naar de aarde gaat om te incarneren in een mensenlichaam krijg je een bepaalde gevoeligheid mee. De manier waarop wij op aarde met elkaar omgaan wordt binnen ons universum als nogal barbaars ervaren. Daarom zijn we ook uitgesloten van de Galactische Federatie en maken we nu een shift van bewustzijnsverhoging door (van 3d naar 5d). Maar goed. Op een planeet waar de mensen slecht met zichzelf en anderen omgaan zal hoge gevoeligheid je erg benadelen. Je loopt veel eerder trauma’s en persoonlijkheidsstoornissen op.
Nu is mij opgevallen dat de meer ontwikkelde zielen grotere kracht én een grotere mate aan gevoeligheid meekrijgen. Je wordt geacht op aarde pas grotere kwetsbaarheid te kunnen dragen als je ook meer kracht hebt. Dus hoe herken je de meer ontwikkelde avatar? Juist, aan blauwe plekken op de rug van het slapen op 30 matrassen met daaronder één harde erwt.
Overigens is er geen hiërarchie in zielsontwikkeling. Je bent niet slechter als jij net op de kleuterschool zit, terwijl een ander al studeert aan de universiteit. Dat de ene persoon beter zou zijn dan de ander, daar moeten we echt eens vanaf. Ik ben voor iedereen prinses 🙂
Kirsten Zeemeermin 