In de tijd dat mijn moeder zelfmoord wilde plegen
En mijn vader met hoeren in Londen zat
Waar was ik?
Was ik gat
Leegte
Zonder
Leven
Of liefde
Slechts
Over-levend?
Was mijn ziel
Vertrokken
Met bestemming
Onbekend
Mijn gevoelens
Diep weggestopt
In een grot
Zonder grond
Een hol
Donker
Waar tranen
Vallen
Zonder dat
Iemand ze
Hoort
Het oord
Van verbannen kinderen
Verdwenen
Tussen de spleten van het leven
Die geven
Aan grote mensen
Zonder dat
Het kind
Iets verdient
En verdwijnt
Door woede
En beschimping
Verwaarlozing
En eenzaamheid
Het ergst
En later doet
Iedereen
Alsof dit alles
Normaal
was
Alleen een gek
maalt hierom
En jij bent
De gek gek gek
Jij bent
De gek gek gek
Voor een tweede keer geslagen
Verdwenen
Beschimpt
Want schapen
Die grazen en blaten
Tot de wolf
hen vindt
De triomf
van het
verwaarloosde kind
Kirsten Zeemeermin 