Gedicht – Oude pijn

Hoe oude pijn

meer kan steken

en opspelen

Als er verse liefde op wordt geworpen

Helder licht

Dat op donkere krochten en schaduw valt

Meer dan veertig jaar verborgen

Stinkend stilstaand water

In een koude kille grot

 

Is deze cake

het eten dat jullie

al die tijd

hebben gegeten?

Bij mij was er

Af en toe een droge korst

met schimmel erop

Daar heb ik het al die jaren mee gedaan

 

Mij is verteld

Dat dat normaal is

Bij protest kreeg ik

een klap

En nog een

En nog een

Aan aanvallers

nooit gebrek

 

En nu is de tijd gekomen

Om het steile gebergte

te verlaten

De scherpe pieken

achter mij

Op naar groene dalen

Waar veel meer voedsel is

De roofdieren daar

in verwarring achterlaten

 

Een witte wolf

die uit zwarte schaapskleren

herrees