gedicht – Leeuw

Maar ik ren voor de beschadiging
pijn
drank
paranoia
wantrouwen
en agressie
Ik kan niet samen met jou,
mijn bedoeïenenprins,
mijn luitspeler
mijn mensenhater
en kinderliever

Je zelfdestructie is onstopbaar
sleurt mij mee
de diepte in
van jouw draaikolk
jouw maalkolk
van bange boze gedachten
Oorlog met de hele wereld
terwijl niemand zo zacht is als jij
tranen in jouw ogen
zo dichtbij
zo naast mij
Ik heb zelden iemand gezien
die zo mooi is
als jij

Maar ik moet je laten gaan
laat mij vrij
ik voel de pijn
net als jij
van wat had kunnen zijn
ziel ontmoet ziel
voor heel even
Niemand mooier dan jij
Kunstenaar
Licht
met 99 namen
Redder van wat jij vindt op straat
eenzaam en alleen

Ik heb van je gehouden
kus jouw ogen
en laat je alleen
Het spijt mij
Ik moet verder
kan niet weer bezwijken
onder angst
en trauma

Ik gun jou zo veel,
maar kan het je niet geven
ten koste van mijzelf,
wild dier
Ik win het niet
van doodsangst en destructie

Zie toch hoe mooi je bent
werp je grauwsluier en verdoving af
zie het licht
in jou
dat ik zie
Een regenboog van zachtheid
niet mislukt

Maar prachtig