gedicht – Feniks

Mijn ouders
Zijn raadsels
Die eindeloos kunnen worden ontward

De spoken uit het verleden
Probeer ik te begraven
Maar steeds steekt hun hoofd weer
uit de grond

Vragen die antwoord willen
Fouten die moeten worden rechtgezet
Nieuwe clous blijven zich aandienen
Alsof vroeger slechts rust vindt in het nu

Zal ik ooit verlost zijn van deze draden
Mijn weg uit het doolhof vinden
De wrakken achter mij verbranden
Het gebroken bord in de prullenbak doen
In plaats van het eindeloos te lijmen

Geef mij een nieuwe dag
Geef mij een zon die opkomt
Voor altijd
Want de nacht ligt achter mij
Voorgoed