Mijn moeder laat de treinen naar Auschwitz rijden
En roept er achteraan:
“Jullie hebben mijn empathie!”
Mijn moeder hangt haar baby over de rand van het balkon
Laat haar vallen
En roept er achteraan:
“Je hebt mijn empathie!”
Mijn moeder levert haar drie kinderen gewillig uit aan Satan
En roept er achteraan:
“Jullie hebben mijn empathie!”
Mijn moeder snijdt op bevel haar eigen strot door
En roggelend kreunt ze met haar laatste kracht:
“Je hebt mijn empathie, baas!”
Terwijl mijn vader haar uitlacht en wegloopt
Een spoor van bloed achter zich latend
De weg vrijgemaakt door nazi’s en een getraumatiseerde grootmoeder
Voor hem, haar grote liefde, had mijn moeder Jezus uitgeleverd aan de Farizeeërs
Voor hem repareerde ze gaskranen
En duwde zichzelf en haar kinderen de gaskamer in
In haar laatste seconden, naar lucht happend
zwaaide ze monter van achter het ruitje
haar lippen langzaam bewegend
Zij allen hebben mijn empathie
Kirsten Zeemeermin 