Gedicht – De doden zijn niet weg

De doden zijn niet weg

De geesten na de dood niet verdwenen

De man die zijn kinderen tegen een ijsbeer beschermde

Het dier dat daarna

hetzelfde lot onderging

Ze zijn allen bij Grote Geest

Het begin

en einde

van alles

 

De oma die in de dood

haar kleinkind hielp

De moeder die probeerde

haar dochter via het ouijabord te bereiken

Maar de vrouw

geprogrammeerd door de tijd

kon niet geloven

wat mama zei

 

Het idee van een alternatief universum

Dat niet plat is

maar rond

is eenvoudigweg

voor de moderne mens

een brug te ver

Liever waant hij zich

naakt en alleen

De schepper van alles

Die dacht dat hij God zelf kon passeren

Kwam hoogmoed niet voor de val

van deze man?

 

Geef je over aan de universele wetten

waarvoor wij een zijn

en niet verdeeld

Waarvoor wij samen zijn

en niet alleen

Waar slechts een dunne sluier is

tussen leven en dood

van het schouwspel

dat wereld is

 

Vrouw en man

zijn gelijk

Zwart en wit

zijn gelijk

En de doden niet verdwenen

 

Blanke Man

Wit bang jongetje

Het universum draait niet om jou

Kom terug in de armen van je moeder

Tot wie wij altijd terugkeren

Na de dood

En voor het volgende leven