gedicht – Blauwbaard

Net als Blauwbaard
die met zijn vrouwen trouwde
niet om van ze te houden
Maar om te voeren
aan de wolven
voor ontbijt

Echt contact
is de bedoeling niet
Tenzij het
bloedcontact is

Als ogen kunnen worden uitgestoken
sadistisch zaad geloosd
zout dat oude wonden openrijt
en vergeldt.
Bloedwraak
voor leed dat door 1000 vrouwen is aangedaan
Maar niet door haar.

Het maakt niet uit
De vrouw die dichtbij komt
moet het bezuren
Zoet zal Blauwbaard zijn
totdat zij de kamer
achter de bebloede sleutel ontdekt
Waar al haar voorgangsters kreunen
en elke toekomstige vrouw
haar einde vindt
veilig in zijn kille armen
als een levenloze pop

Wraak is zoet
voor hem
die zich
laat kleineren
door de haat
waarmee hij aanvankelijk
buiten zijn schuld
bezwangerd werd,
maar die hij zelf
heeft voldragen.

1 bloem zal hij haar geven
NOOIT NOOIT NOOIT
Meer
dan
Dat
Om vervolgens
de vrouw te laten vallen
in haar eigen mes
– Net als zijn vader
bij hem deed –

Liefde
met een rafelrand
van bloederige haat
Voortgebracht
door angstige ogen
Het kleine kind
dat niet wil worden verlaten
Dan maar
een bloedverbond
Dan maar
een monsterband.
Klaar
om
kapot te maken.

En
daarna
weer alleen
zoals altijd
Op zoek
naar
een volgende vrouw
om te straffen
en vervolgen
tot het einde hen scheidt