Ik had het me een paar jaar geleden niet kunnen voorstellen, maar tegenwoordig is het voor mij normaal om op dagelijkse basis buiten op straat tekens van mijn gidsen te krijgen. Sowieso werk ik thuis met orakelkaarten als ik opsta of mediteer. Zo weet ik globaal wat op een dag belangrijk is (“houd rust”, “verwoord je gevoelens niet te bot”, “vertrouw op het plan van de godin”), maar op straat is het bizarder. Ze weten dat ik op kentekens van auto’s en getallen let, dus daar wordt mee gecommuniceerd, tot het irritante aan toe.
Een van mijn hoofdopdrachten als lichtwerker (iemand die meer licht in deze wereld brengt) is schrijven. Daar krijg ik het getal 49 voor. Google engelengetal 49 en je leest: “De engelen vragen je direct aan je goddelijke opdracht te gaan werken. De tijd is gekomen om onvoltooide projecten af te maken. Maak ruimte vrij in je agenda om aan je echte prioriteiten te werken.” Nu ben ik helaas ontzettend goed in uitstellen en als zelfstandige lummel ik zo een hele dag vol zonder werk. Op dit soort momenten word ik op straat met het getal 49 om mijn oren geslagen.
Zie ik mijn vriend toevallig bij een toko in de buurt en spreken we af om samen koffie te drinken, dan parkeren er naast ons, met piepende remmen, twee auto’s met het kentekengetal 49. Ik heb inderdaad helaas de zwakte om als er een partner in de buurt is mijn eigen levensmissie uit mijn handen te laten kletteren (dit speelt al meerdere levens, maar wordt aan gewerkt). Nog onbewust van mijn schrijfopdracht wandelde ik vorig jaar met mijn dochter en een vriend door de buurt. Staken we een weg over, dan hadden alle auto’s wederom het kentekengetal 49. Ze kwamen zelfs van verschillende kanten tegelijk aanrijden. Toen heb ik maar even met mijn paranormaal begaafde vriendin en coach gebeld wat de gidsen hier nu precies mee bedoelden. “Schrijven, schrijven, schrijven, schrijven”, was haar antwoord.
Voor iemand die haar leven tot haar 40e jaar eigenlijk helemaal alleen heeft geleefd (en ja: er waren wel mensen om mij heen, maar die vertrouwde ik dankzij de behandeling in mijn ouderlijk gezin voor geen cent) is het een bijzonder rare gewaarwording om op dagelijkse basis plotseling verteld te krijgen wat je moet doen.
Zo had ik van de week een ‘muit-dag’: ik was ontzettend moe en volledig gallisch van de druk om telkens te moeten werken (ik ben overigens wel een beetje een workaholic). Tot mijn irritatie trokken op straat nog voortdurend auto’s met knipperende lichten en muziek mijn aandacht, met – je raad het al – het kentekengetal 49. Ook alle hoogsensitieve vrienden en kennissen apten en mailden op 49 minuten na het hele uur. Dit terwijl mijn gidsen ín huis (onder andere mijn overgrootvader Jan Gerritsen) mij voor die dag juist vrij hadden gegeven. Bleken de gidsen, die tekens geven op straat, niet dezelfde als binnen te zijn.
Nu moet je je beschermengelen altijd respecteren. Jij bent mens. Zij functioneren op een hoger niveau en weten het beter, omdat ze het overzicht op je levensplan hebben. Weliswaar moet je zelf je hersens erbij houden, maar zeker als lichtwerker staat je leven in dienst van een hoger plan. Je mag dit draaiboek wel in de steek laten (dat is vrije wil), maar dan krijg je geen extra hulp meer. Om tegen een sjamanenroeping in te gaan kan zelfs ziektes opleveren, zoals Lyme. Je moet gebruik maken van de talenten die je hebt meegekregen, zeker als het inhoudt dat je anderen bijstaat. Maar mijn gids Tarokei, een oudere Indiaan van de First Nation-stam Lakota, kan nogal streng zijn. Er staat op dit moment voor de wereld dan ook nogal veel op het spel.
Ben ik knal-psychotisch? Dan functioneer ik toch nog steeds goed op de begane grond (hoewel ik vandaag toch echt mijn belastingpapieren naar mijn boekhouder moet opsturen 🙂 ). Deze zondag heb ik een rust-kaart gekregen, dus daar ga ik me dan maar aan houden. Een stukje schrijven kon ik toch niet laten. Het is een mooi weer en de zon schijnt, dus fijne dag allemaal! En als je zin hebt vergeet dan niet om te mediteren. Dat is een ander gebod dat ik altijd van mijn gidsen krijg (google engelengetal 66: “Houd je gedachten in deze periode op de hemel gericht en maak je niet excessief zorgen om het materiële of wees er niet obsessief mee bezig.”) Want de basis voor onze aardse leven is respect voor het hogere/het licht/de Bron/God of hoe je het ook noemen wilt.
Kirsten Zeemeermin 