Mijn vriend gaf mij laatst een zonnebloem cadeau, die hij zelf had opgekweekt. En nu is het gekke dat ik als stadsbewoner in een westerse samenleving bepaalde aannames heb, die helemaal niet blijken te kloppen. Bijvoorbeeld de veronderstelling dat er maar 1 soort zonnebloem zou zijn, namelijk dé zonnebloem, zoals Van Gogh die schilderde: groot, dikke groene stengel, bruin hart en gele blaadjes. Nu had mijn cadeau-zonnebloem een dunne groene stengel – die ik nog bijna knakte in het begin bij het verpotten en ik toen heb gespalkt – een lichtbruinig hart en oranje-bruine bloemblaadjes.
Ook mijn basisgevoel dat er maar twee soorten druiven zijn, namelijk witte en rode, die ik altijd bij de supermarkt zie liggen, klopt niet. Bij het pannekoekenhuis in Noord waar ik werk staan voor het terras bijvoorbeeld wel 5 verschillende soorten druiven om zelf wijn van te maken. En natuurlijk zijn er ook meer soorten groenten dan broccoli, bloemkool, sperzieboontjes, wortels, tomaten, komkommer, spruitjes, spinazie, kool en sla. Maar waar vind je die ‘vergeten soorten’? Wederom rondom het restaurant waar ik werk. Daar is Stadstuinderij Noordoogst. Mijn vriend werkt daar en neemt allerlei verschillende soorten mee, waarvan ik het bestaan niet wist (raapstelen, Nieuw-Zeelandse spinazie).
En ik zou in het wild geen idee hebben wat voor planten ik kan eten. Als het niet in een plastic verpakking in de winkel ligt, snap ik het niet. Ook van het tijdstip van planten heb ik geen verstand. Dat je meerdere keren per jaar kunt oogsten, wist ik ook niet.
Bovendien heb ik door de groenten van de Stadstuinderij ontdekt dat verse, zelf gekweekte en geplukte groenten veel lekkerder van smaak, sterker van structuur en langer houdbaar te zijn. De thee van vers geplukte munt die ik twee dagen geleden dronk, bleek bijvoorbeeld veel sterker van geur, dan die van de toko. Dus geen kunstmatige geur- of smaakstoffen nodig, noch suiker of vet. En al dat gif kan uiteindelijk toch ook niet gezond zijn. De meeste landbouwgrond in Nederland is vandaag de dag zo dood als een pier. Zet je een biologische aardappel op water, dan ontspruit die. Een bespoten bintje vertoont geen teken van leven meer. Mijn intuïtie zegt me dat we als mensen beter de sterke groenten met meer voedingsstoffen en leven in zich kunnen eten.
Het meest verbazingwekkende vind ik het feit dat de zelf gekweekte groente gratis is. De aarde vraagt er niks voor en het groeit vanzelf, gratis! Dus waarom werkt iedereen zich ook alweer een slag in de rondte, terwijl eten voor 0 euro groeit? Allemaal maar weer zelf een moestuin beginnen lijkt mij een oplossing. Krijg je er ook nog onthaasting en mindfulness bij, gratis!
Kirsten Zeemeermin 