Mijn gidsen blijven erop hameren dat alles zijn oorsprong in het spirituele heeft en dat ik dat anderen ook moet leren. Eigenlijk begrijp ik die uitspraak niet helemaal, maar ik kan hem op verschillende manieren uitleggen.
Zo zeggen mijn beschermengelen vaak dat mijn leven zo verbeterd is nu ik positiever denk en optimistischer scripts/levensregels heb. Zo vind ik inderdaad niet meer dat alle mannen rotzakken zijn – net zoals mijn vader – en dan ga je direct leukere types uitkiezen voor een relatie.
Want scripts wil je uit veiligheid waarmaken ook al zijn ze negatief. De gedachte ‘iedereen verlaat mij’, zal er – zeker als je goed kunt manifesteren – voor zorgen dat anderen altijd weggaan. Je zoekt passende personen bij je script, creëert situaties die je script volgen en tremt desnoods persoonlijk de goedwillende mensen die dan nog overblijven eruit.
Ik kan ook vaak een soort basis-stemming zien waar mensen in verkeren: de een is eigenlijk permanent teleurgesteld, de ander voortdurend boos en de volgende altijd blij. Raad eens welke mensen een gelukkiger leven leiden? Juist, degene die blij zijn. Je basis-frequentie bepaalt welke situaties je aantrekt en wat je toelaat.
Mag je dan nooit boos zijn? Aan dat soort New Age-wijsheden heb ik een hekel. Natuurlijk ben je soms kwaad. Dat is normaal. Mensen die alleen maar positieve gevoelens hebben vind ik bijzonder griezelig. Maar wat er uiteindelijk wel toe doet: in welke stemming blijf jij na de ups en downs van je gevoelens hangen? Ga je op negatief of positief; zwart of licht? Het laatste vergt bijzonder veel levenskunst, maar is beter voor jezelf en je omgeving.
Negatieve energie is zelfs letterlijk ziekmakend, want ziektes kunnen ook binnenkomen via je energieveld en zich zo uiteindelijk in je lichaam nestelen. Dan is healen op energieniveau meestal niet meer afdoende, maar moet je naar een dokter. Een combinatie van beide lijkt mij het beste.
Vervolgens onderwijzen mijn gidsen dat je hun ook altijd om hulp mag vragen. Heb je respect voor het hogere (bij gebrek aan een beter woord), neem je niet meer dan je toekomt en deel je met anderen, dan zijn ze gaarne bereid om bij te springen. Respect voor het hogere vind ik enigszins lastig, want ik houd niet van hiërarchie. Dat vind ik een narcistisch concept voor onzekere mensen, die niet weten welke plaats ze mogen innemen noch overtuigd zijn van hun eigen waarde, maar dat tussen haakjes. Domweg voor een God of Godin op de knieën vallen is niet mijn ding (sorry daarboven)(ze kennen me, dus zullen waarschijnlijk om deze uitspraak moeten lachen).
Een atheïst kan voor mijn part ook het hogere eren door te luisteren naar zijn/haar geweten en medemens, dier en planeet fatsoenlijk en respectvol te behandelen. De psychopaat die deze goddelijke functie mist, is daar vaak niet toe in staat.
Concluderend: om deze redenen is hoe je in het leven staat bepalend voor wat er met je gebeurt. En daarmee bedoel ik niet dat je de schuld bent van je eigen ongeluk of ziektes. Je bent wellicht opgegroeid in een zeer dysfunctioneel gezin dat verkeerde scripts heeft geprogrammeerd of het vooraf door je hoger zelf uitgestippelde levenspad valt de incarnatie (jij als persoon) te zwaar. Of je bent beland op een planeet waar mensen in zulke lage frequenties van woede, verdriet of angst functioneren dat het verdomd moeilijk is om zelf enigszins blij te blijven.
Wat betreft dit laatste heb ik goed nieuws: Gaia is bezig haar frequentie te verhogen. We gaan van 3d naar 5d. Elke aardebewoner mag gaan kiezen welk systeem hem of haar beter past en uiteindelijk zullen de tijdslijnen van deze verschillende manieren van leven zich scheiden. Een deel van de mensheid zal zo het Watermantijdperk binnengaan. De rest mag nog zijn reïncarnatierondje in de oude wereld afmaken.
God/het goddelijke droomt onze wereld en wij dromen – ieder op zijn of haar eigen kracht – mee. Laten we zo met onze gedachten en de daden die eruit voortvloeien het paradijs op aarde creëren. John Lennon zong het al: “Imagine”. Alles komt voort uit en keert terug naar Spirit.
Kirsten Zeemeermin 