Ik weet nog goed dat mijn twinflame (de andere zielshelft) 3 jaar geleden fier zei dat hij de wolf als totemdier op zijn levenspad had – en dat is ook iets om trots op te zijn – maar tegenwoordig is mijn reactie: ah, dus jij bent zo mishandeld door andere mensen, dat je nu compleet mesjogge bent. In veel gevallen – met die enorme kracht en talenten – zijn deze mensen zelfs gevaarlijk om dichtbij te komen. Het regent narcistische persoonlijkheidsstoornissen, zelfs psychopathie (mijn vader en de vader van mijn twin), entiteiten, agressie, haat, verslavingen (seks, alcohol), compleet zielsverlies, symbiotische relaties met ouders, emotionele en fysieke mishandeling. Normaal functionerende ‘witte’ wolven kun je zoeken als een speld in een hooiberg.
Slechts mensen die hun wolfskruis op het lichaam hebben (geteisterd door ernstige ziektes) en niet op intermenselijke relaties, zijn minder emotioneel gestoord. De andere wolven worden in hun jeugd al zo mishandeld door een of beide ouders, broers of zussen, ooms, tantes, nichtjes, neven, vrienden, vriendinnen, klasgenoten of leraren dat de situatie na hun jeugd eigenlijk hopeloos is. Je treft een zeer gekleineerde, zich minderwaardig voelende, doch tegelijkertijd zeer sterke volwassene, waarvan vele zielsdelen al lang zijn gevlucht, met daarvoor in de plaats entiteiten die zich voeden met hun angst en haat. En door de mishandeling en het gebrek aan liefde hebben de meeste wolven geen benul van gezonde emotionele banden.
In de omgang hoef je bij deze mensen maar in hun pijngebied te komen en de scripts gaan zich vanzelf ontrollen: ‘iedereen doet mij altijd pijn’, ‘ik haat alle vrouwen/mannen/mensen’, ‘iedereen laat mij altijd in de steek’. En leefregels werken zo dat je die ook waar wilt hebben, want dat is ‘veilig’. Je krijgt rondwandelende open wonden, die je maar met een speld hoeft te prikken om vervolgens zelf volledig in elkaar geslagen te worden. De narcistische wolf vindt dit gerechtvaardigd en zal zo – zonder interventie – de rest van zijn of haar eigen leven (met alle talenten die ze in zich hebben) actief vergallen, waardoor oude wonden telkens weer worden opengereten en er zich een agressief, wraakzuchtig, eenzaam en verdrietig hoopje mens over deze aardbol beweegt.
Is alle hoop dan met een slechte jeugd verloren? Nee, dat is het niet. Maar je zult wel een goede psychiater én sjamaan nodig hebben om van je verwondingen te herstellen. Entiteiten verwijderen, zielsdelen terughalen en een psychiater moet überhaupt weten wie hij/zij tegenover zich heeft. Daar wil het namelijk bij de wolf ook nogal eens aan schorten. Deze persoon komt namelijk over als een ‘sneu schaap’ en wordt zeer dikwijls verkeerd beoordeeld. Sowieso heeft de gemiddelde therapeut – gelukkig maar – absoluut geen kaas gegeten van het afschuwelijke levenspad dat de wolfsmens heeft doorstaan. De stoornissen zijn zo heftig dat die door de behandelaar niet worden herkend of de psychiater wordt er zelf bang van.
Goed. Ik zit nog in de fase van herstel. Ik zou nu nog steeds zware emotionele stoornissen hebben, als ik mijn twinflame niet was tegengekomen en door de liefde die ik voor hem voelde met een moker voor mijn hoofd geslagen. Ik bezoek een haptotherapeut (poging terug in het lichaam te komen); heb innerlijk kind-therapie bij een behandelaar die ook weet heeft van energie en spiritualiteit (allebei wolf, trouwens 🙂 ) en haal zielsdelen terug met een sjamaan. En verder is het een kwestie van je continu spiegelen aan andere mensen: wie irriteert mij? Ah, dat heb ik zelf ook! En ik stuur voortdurend bij: wat zijn mijn scripts, gaan die in deze situatie op, moet ik ze ontkrachten? Mijn trauma heeft mij behoed voor nóg ernstiger emotionele afwijkingen en entiteiten die actief de verkeerde kant opsturen.
Er is dus hoop, maar met een zwaar levenspad is er ook een enorme berg werk. Kracht naar kruis, zeg ik dan. En probeer je altijd te bewegen naar het licht. Zet ik mijn energie in om de ander naar de ratsmodee te helpen of om een steuntje in de rug te geven? Laat ik mij meesleuren door een beschadigde persoon, die vastzit in zijn of haar negatieve energie of neem ik afstand en zoek iemand op die goed voor me is? Het leven is niet eenvoudig, het is een les en de basis is dat God/de Bron/je hoger zelf je niet meer te dragen geeft dan dat ze voor je incarnatie dachten dat je aankon. Dus laat je ziel aan het stuur en niet je beschadigde kind.
Kirsten Zeemeermin 