Vanmiddag was mijn vriendin Johannet weer bij mij thuis om een aantal entiteiten weg te halen. Vond ik spoken een paar jaar geleden nog ontzettend eng, tegenwoordig wil ik heel graag weten wie ze zijn en wat ze te zeggen hebben. Helaas kan ik zelf niet met entiteiten praten – ik ben niet helderhorend – maar Johannet dus wel. In mijn badkamer zaten twee vrienden: Joe en Marc. Marc woonde een paar 100 meter bij mij vandaan en kwam oorspronkelijk uit Cornwall. Recent was hij aan een overdosis drugs overleden. In zijn relatief korte leven – hij werd begin 40 – was Marc veel vrienden en familie kwijtgeraakt. Er zat veel pijn en verdriet in hem en hij durfde niet over naar de Andere Kant. Johannet maakte contact met zijn familie en binnen korte tijd verscheen zijn moeder Trudy.
Joe was een ander verhaal. Ook hij kwam oorspronkelijk uit Zuid-West-Engeland, maar hij zwerfde al een paar jaar door de buurt rond. Bij mij in huis vinden entiteiten de sfeer vaak aangenaam en bovendien worden ze opgemerkt. Als spullen zich verplaatsen of de stereo plotseling uitgaat, heb ik al in mijn achterhoofd dat het mogelijk een entiteit is. Natuurlijk check ik dan eerst of mijn vriend of dochter niet iets hebben verzet of dat er geen mankement is aan mijn stereo. Maar Johannet geeft altijd uitsluitsel: als ik haar bel kan ze al intunen op mijn gidsen en achterhalen wat er aan de hand is. Ik had dit keer zelf al geconcludeerd dat de zeemeermin-beeldjes in mijn badkamer zich niet uit zichzelf kunnen verplaatsen en bovendien sloeg ik een boekje open op een plaatje van Ghostbusters (de film uit de jaren tachtig). Door ervaring weet ik dat mijn gidsen in het laatste de hand kunnen hebben, dus het was weer Johannet-tijd.
Joe waarde dus al langer door de Van der Pekbuurt en hij was niet zo gemakkelijk richting het Licht te bewegen als zijn vriend. Ook in zijn leven waren drank en drugs in het spel geweest en net als bij zijn vriend leefde er veel pijn en verdriet in hem. Zijn moeder bleek hem als kind te hebben afgestaan, maar nu stond ze met open armen aan de Andere Kant op hem te wachten. Toen Joe uiteindelijk bij zijn verdriet kwam, kreeg Johannet koude rillingen van alle emoties. Bovendien moest Joe zijn zoon, die bij zijn moeder (Joe’s ex) woonde, loslaten. Terwijl ik hem nog verzekerde dat je vanaf de Andere Kant ook terug kunt komen om nog levende geliefden bij te staan. Joe is uiteindelijk overgegaan.
Vervolgens checkte Johannet de rest van mijn huis, werkend met wierookkorrels op een gloeiend steenkooltje. Boven op mijn slaapkamer troffen we nog een klein bang katje aan, dat Johannet geruststelde. Katten-entiteiten in huis vind ik geen probleem. Ik ben mijn hele leven al dol op katten en als ze mijn huis ook in overleden toestand gezellig vinden, zijn ze van harte welkom. Zolang mijn eigen kat Boris er maar geen last van heeft. Hij ziet ze namelijk ook en is met een aantal bevriend. Dit gaat grotendeels aan mij voorbij, omdat ik dus niet op die sferen kan intunen.
Ten slotte kwam een zus van mijn oma – die laatste is overigens altijd bij mij in huis – adviezen geven. En het is altijd fijn om goede raad van de Andere Kant te krijgen. Entiteiten, voorouders en gidsen die het goed met je voor hebben, weten namelijk meer dan jij als geïncarneerde persoon, die beperkt zicht heeft en gebonden is aan een ego en de regels van tijd. Vervolgens is het dan weer aan mij of ik die adviezen ook daadwerkelijk opvolg, want op aarde is er vrije wil.
Goed. Het leven eindigt dus niet bij de dood. Johannet heeft toen iemand stierf energie omhoog zien gaan. Dat is het zielsdeel dat het lichaam verlaat en vervolgens de keuze heeft: ga ik door de tunnel naar het licht en verlaat ik het aardse systeem of blijf ik hier rondhangen? Geesten die voor het laatste kiezen zijn vaak bang dat er na de dood straf zal volgen. Dit is onzin, verzonnen door de christelijke kerk. Je krijgt nooit straf: de Bron is oneindige liefde. Er is geen oordeel. De enige die een uitspraak mag doen over het geleefde leven, ben jij zelf; in verbinding met je Hoger Zelf (de ziel als geheel).
De ziel wil leren en ervaren: zoveel mogelijk en vaak ook vrij rigoreus. Om van gemaakte fouten te leren en te jezelf te verbeteren mag je weer eindeloos terug het aardse systeem in of naar een andere planeet of zelfs een ander universum. Iedereen mag net zolang leren totdat die een verlichte staat heeft bereikt. Je kunt opklimmen tot gids/engel en geïncarneerde personen begeleiden. Zelfs aartsengel is een mogelijkheid. Mijn intuïtieve idee is dat je als hoog verlichte, sterke ziel uiteindelijk zelf je eigen universum mag dromen, zoals de Bron dat nu bij ons doet.
Want ons leven is in feite een droom van een veel hoger wezen, een veel grotere en krachtiger bestaansvorm. Man of vrouw, ik zou het niet weten. Naar mijn idee is het een energie, die zich aan ons kan manifesteren in een vorm die wij als God, Godin of Bron herkennen. Maar dat de Bron ons droomt maakt het leven niet minder echt: ziekte en lijden bestaan nog steeds. Als je een nachtmerrie hebt is dat ook zeer echt. Totdat je wakker wordt en beseft dat je droomde.
En zo is het ook met de dood, tenzij je – net als Joe – in het systeem blijft rondhangen. Dan hoop je als entiteit aan te kunnen haken bij mensen, die bijvoorbeeld met alcohol hun aura openzetten, zodat je hunt gedrag (tijdelijk) kunt beïnvloeden. Of je probeert mensen die door trauma zielsdelen missen gedeeltelijk te bezetten. Des te gevoeliger iemand is, des te gemakkelijker gidsen én entiteiten kunnen meesturen. Ik bedacht me daarom vanmiddag nog dat de aarde wel een grote schoonmaakbeurt kan gebruiken: alle negatieve entiteiten naar het Licht en zielsdelen terughalen bij levende mensen. Genoeg werk voor sjamanen, zoals ik en Johannet.
Ook spoken in huis? Johannet vind je op: http://www.innergiek.nl
Kirsten Zeemeermin 