Artikelen, Politiek, Spiritualiteit en religie

Apocalyps

Omdat ik gisteravond in de stadsdeelcommissie de mond gesnoerd werd, schrijf ik het hier maar op. Dit stuk is een waarschuwing en een richtingaanwijzer welke kant wij als mensheid nu opgaan. Ten eerste een waarschuwing voor de vaccinaties, die mensen nu weer enthousiast gaan nemen, omdat ze bang zijn gemaakt voor een ziekte, die zich doorgaans niet ernstiger uit dan een griep of verkoudheid.

Mijn moeder is vorig jaar binnen een maand na haar vaccinatie overleden aan hartfalen gevolgd door een zware beroerte. Dit zijn typische bijverschijnselen van de vaccinaties. Dat is bekend en geen “fake news”. Ook kanker die zich ontwikkelt en/of vele malen agressiever wordt, is een bekende bijwerking van de vaccinaties. Je vindt het alleen niet terug op het doorsnee-internet en medici die dit geluid laten horen komen niet in de krant. Je mag dus gaan kiezen: laat ik me ziek prikken, omdat mijn meerdere in dit systeem aan me vertelt dat ik dit moet doen?

Op dit moment is er een oversterfte in Nederland van 10.000 mensen. Tegelijkertijd staan er enthousiastelingen bij winkelcentra mondkapjes te promoten, waar virussen en bacteriën doorheen kunnen. Ik heb een gepensioneerd arts doodleuk horen verklaren dat het Corona-virus na 1,5 meter tegen de grond slaat. In Frankrijk was de aanbevolen afstand als Corona-maatregel 1 meter. Is er een Franse Corona-variant die na 1 meter “tegen de grond slaat”? Om over de ernstige gevolgen die de permanente Corona-wet voor onze democratie en burgerrechten zal hebben nog maar te zwijgen.

Waar ik me ook over verbaas, al jaren eerlijk gezegd, is het gebrek aan zelfstandig denkvermogen. Dit voorjaar was plotseling de Corona afgelopen en hadden we oorlog in de Oekraïne. Alle Oekraïense vluchtelingen moesten worden binnengehaald. Waar kwam deze nobele inborst plotseling vandaan? Enthousiast liepen mensen met blauwgele vlaggen rond, hingen ze aan hun huizen, brachten spullen naar de kerk, eten naar hotels, namen zelfs vluchtelingen in huis. Ik heb deze houding nooit naar doorsnee-vluchtelingen gezien. Het kamp op Lesbos is jarenlang een hel geweest. Zo erg, dat zelfs kinderen van 10 jaar dood wilden. Nooit zijn die mensen naar Nederland gehaald.

In Amsterdam-Noord worden nu 65 vluchtelingen uit Ter Apel opgevangen in een sporthal. Daar is ophef over. Ook worden er 240 Oekraïners gehuisvest: nul ophef. Sterker nog, dit zijn “nieuwe buren.” Ik stelde gisteravond de vraag of de gemeente Amsterdam vluchtelingen uit de Oekraïne soms een status aparte geeft. Wederom mocht deze vraag niet beantwoord worden.

Dat hier bovendien van hogerhand in het systeem een agenda achter zit, daar hoef je niet mee aan te komen. De mensen zien immers dagelijks op hun smartphone en tv wat er in de wereld gebeurt. Programmeren heet dat. En dat je veel mensen werkelijk met alles kan programmeren dat zie ik mijn hele leven al en de laatste jaren wordt het alleen maar erger.

Voor jullie informatie: we zijn nu op weg naar een oorlog. Het westen ondersteunt de Oekraïne met wapens en voert zelf ter plekke in dit land massaslachtingen uit. Nee, die zijn niet allemaal begaan door Poetin of het Russische leger, ook al is dat wat jij op je tv en in je Facebookfeed voorbij ziet komen. Poetin gaat uitgelokt worden en wij krijgen uiteindelijk zelf een kernwapen op ons dak.

Deze hele bak ellende inclusief de bittere armoede die nu voor veel Nederlanders een dagelijkse werkelijkheid wordt is bedoeld door de Bron om mensen wakker te schudden dat dit systeem niet klopt. Als mensen geen voedsel meer kunnen kopen, geen huis meer hebben en als ze het wel hebben hun energierekening niet meer kunnen betalen, dan gaat er wat mis. En dan is het niet meer een kwestie van pleisters plakken. Het systeem op zich is in en in corrupt. Alleen de hogere klassen, die genoeg geld hebben, zien er nog muziek in en geloven wat ze horen van de mensen die boven hen staan.

De aarde gaat kapot, de dieren sterven, een merendeel van de mensen loopt apathisch, depressief of burn-out rond. De interessante vraag op deze planeet is: welke kant ga jij kiezen? De Bron heeft ons namelijk een vrije wil meegegeven. Ga jij luisteren naar een overheid, die zegt dat jij je voor je eigen veiligheid moet vaccineren? De kans zit erin dat je dan je eigen kinderen niet meer zult zien opgroeien. Die voorspellingen liggen er nu al. Er lopen lichtwerkers, geïncarneerde engelen rond, die weten dat ze ze zich gaan buigen over grote groepen kinderen, die geen ouders meer hebben.

Het staat je vrij om het pad te kiezen dat een systeem dat wordt gerund door kwaadaardige krachten aan je biedt. Het risico alleen is dat het je je leven kost. Een volk krijgt de regering die het verdient en tolereert. Hitler heeft niet tjoeke tjoeke in zijn eentje zes miljoen Joden naar Auschwitz hoeven rijden. Er wordt gefaciliteerd en meegedaan.

Dus welke kant ga jij op? Zit je tranen weg te pinken bij de tv, bij de begrafenis van de koningin van Engeland: een zwarte heks, die tijdens haar leven veel onderdanen heeft vermoord en laten vermoorden? Haar ziel was al jaren verdwenen en ingenomen door een demon. Tot mijn stomme verbazing zijn er zelfs sjamanen die dit niet doorhebben. Zoals je ook sjamanen hebt die niet aanslaan op het Coronaverhaal en hun klanten adviseren zich te laten vaccineren. Ik sta letterlijk met mijn mond vol tanden.

Of gaat er een lichtje branden dat het zo niet langer kan? Wellicht weiger je wel om nog langer te doen wat Baas zegt, omdat Big Brother gewoon met klinkklare onzin komt aanzetten. Dit zijn de mensen waar de Bron op wacht. Ze kiezen voor de planeet, ze kiezen voor hun medemens en laten zich niet langer leiden door het kwaad, maar door hun innerlijke waarheid en Hoger Zelf. Dit zijn degenen die gaan overleven. Dus wat wordt het: linksaf richting afgrond of rechtsaf naar het leven?

Columns, Politiek, Spiritualiteit en religie

De pachters van de wijngaard

Een tijdje kwam ik vrij geregeld in de kapel op het Begijnhof. Totdat de kerk dichtging voor het Corona-virus. Ik trof daar een keer een liturgie met het bijbelverhaal over de pachters van de wijngaard. Het is een gelijkenis die Jezus vertelt in het boek Matteüs.

Een man is eigenaar van een tuin met wijnranken en verpacht die, als hij een tijd weg moet. Op een dag wil hij weten hoe het er met zijn wijngaard voorstaat. Hij stuurt afgezanten, maar wat blijkt: die worden bij het betreden van de tuin door de pachters in elkaar geslagen, een aantal zelfs gedood. Na enige tijd zendt de eigenaar opnieuw een paar van zijn vertegenwoordigers. Hen wacht hetzelfde lot. En zelfs zijn eigen kinderen worden niet gerespecteerd en kapotgemaakt.

Daarbij is de wijngaard zelf een puinhoop. Er werken slaven die 16 uur per dag in touw zijn, terwijl de pachters luieren en leven van de door hun personeel gemaakte wijn. Er heerst honger onder de werklieden, terwijl de pachters zich bol en rond eten. De slaven bezitten een omslagdoek en een matje om op te slapen. De pachters wonen in grote villa’s vol goederen. De wijnranken zijn iel en dragen nauwelijks vrucht. De grond is vergiftigd door bestrijdingsmiddelen. Bovendien zorgen de pachters dat de slaven voortdurend ruzie met elkaar maken, zodat ze nooit gezamenlijk in opstand kunnen komen.

Jezus vraagt vervolgens aan zijn toehoorders wat de eigenaar met de pachters zal doen, als hij zelf komt kijken. Het antwoord is: de pachters doden en de wijngaard aan anderen in beheer geven, die er wel goed voor zullen zorgen. De opperpriesters worden boos als ze begrijpen dat Jezus het over hen heeft, maar ze durven hem niet op te pakken, omdat ze bang zijn voor de woede van de menigte.

Nu wil ik een sprong terug maken naar deze tijd. De aarde is op dit moment een bende. De natuur wordt kapotgemaakt, wilde dieren uitgeroeid en het overgrote deel van de mensheid leidt een bestaan als loonslaaf, dat hen depressief en/of burn-out maakt. De rivieren zijn vergiftigd; met antidepressiva slikken de aardebewoners zich gelukkig; alles draait om geld. Daarnaast is er een zeer kleine minderheid die het meeste bezit heeft en nooit wat hoeft te doen: alleen het systeem gaande houden, waarvan zij profiteren. Dat de planeet en alles wat leeft daaronder gebukt gaat, kan hun niks schelen. Elk greintje empathie ontbreekt.

Maar de Bron heeft afgezanten gestuurd, om het systeem te helpen breken en de aarde met haar bewoners (mens en dier) te redden. Deze lichtwerkers hebben op zielsniveau een energetische trilling, die net zo hoog is als die van de Bron zelf. Helaas roept dat bij anderen nogal wat donkere energie op: woede, afgunst, agressie. Het wordt de vertegenwoordigers om het zacht te zeggen niet gemakkelijk gemaakt.

De pachters voeren forse aanvallen op de lichtwerkers uit. In tegenstelling tot de gemiddelde persoon weten zij van het bestaan van de eigenaar en de plannen die h/zij voor de wijngaard heeft. De Bron wil van onze planeet namelijk een veel betere plek maken, waar genoeg is voor iedereen, mensen niet hoeven te lijden en de natuur groeit en bloeit.

Het Corona-virus is een middel van de pachters om het systeem nog strakker en de mensheid nog noodlijdender te maken dan we nu al zijn. Maar met midwinter is het Watermantijdperk aangebroken en geen pachter die dat uiteindelijk tegenhoudt.

Het vraagt wel van mensen om stuk voor stuk in opstand te komen tegen de ellende en onrechtvaardigheid die op deze planeet heersen. We mogen samen in onze kracht gaan staan voor een toekomst van licht, want de pachters hebben hun recht op het beheer van de wijngaard verloren.

En ten slotte staat in Matteüs te lezen: “De steen, die de bouwlieden afgekeurd hadden, deze is tot hoeksteen geworden.” Voor mij betekent dat zoveel als: heeft deze samenleving jou weggezet als idioot, niet in te passen of mislukt? Wees blij: onze tijd is gekomen 🙂

Artikelen, Paranormaal, Spiritualiteit en religie

Handfasten en wie hier op aarde eigenlijk de leiding heeft

Mijn vriend en ik hebben deze zomer onze ‘handfasting’ gedaan. Dat is een oude, heidense, Keltische manier van trouwen, waarbij je elkaars hand vasthoudt en er twee strengen wol om de polsen worden gevlochten, die samen een koord vormen. Voor mij is dit eigenlijk echter dan in het huwelijk treden op het stadhuis. Want je doet het voor de hogere sferen, voor dat wat er ‘meer’ is op deze planeet. Nu verliep het ritueel enigszins anders dan we hadden verwacht.

Het begon bij mij thuis al toen mijn dochter last minute een vruchtenshake omgooide: over tafel, bank en tapijt. Vervolgens, toen we de deur uit wilden gaan, kon ze nergens haar fietssleutel vinden. Toen we die hadden gevonden viel er spontaan voor mijn neus een schilderij met Maria van Lourdes van de muur. Ik vermoedde een brutale, negatieve entiteit en dacht laat maar zitten. We moeten nu weg.

Hierdoor kwamen we zo’n kwartier te laat we bij onze sjamaan: ik in het wit, mijn aankomende man met fleurige vlinder-blouse. We zetten onze spullen (taart, drinken) op tafel en de van huis meegenomen godenbeeldjes in het tempelgedeelte achterin de tuin, waar de gewijde cirkel zou worden getrokken.

Eindelijk waren we klaar om te beginnen. We reinigden onze aura en mijn vriend en ik zouden net achter Yanu aan richting het tempelgedeelte lopen, toen mijn dochter huilend terug kwam rennen: ze was twee keer gestoken door een wesp! De ceremonie werd direct stopgezet om haar op te kunnen vangen.

De vraag was natuurlijk wat er hier in godsnaam aan de hand was. Waren dit tekens dat ons huwelijk beter niet kon plaatsvinden? De sjamaan ging alleen terug naar de tempel om met de goden en geesten te communiceren.

Wat bleek? De voorouders vonden dat onze handfasting niet kon plaatsvinden, voordat er nog een zuivering was gedaan. Die moest oude energieën weghalen en hun gunstig stemmen. Ons trouwen zou namelijk ook het samengaan van twee stammen betekenen: die van mij en die van mijn man. Bovendien was het een bijzondere dag met zeer grote krachten: de zomerzonnewende, nieuwe maan én een eclips. Een handfasting op dit moment zou grote consequenties hebben en moest onder de juiste omstandigheden worden voltrokken.

Ik was enigszins overdonderd en boos over dit hele gebeuren. Was dit sabotage? Waar bemoeiden ze zich mee? Ik ben niet altijd zo respectvol naar de hogere sferen. Dat is de anarchist en rebel in mij, die nergens zomaar voor wil buigen. Maar we hadden geen keus. Er werd hier zeer duidelijk ingegrepen en het was door onze eigen familielijnen. En dan kan ik wel kwaad zijn, maar ik weet dat mijn gidsen het laatste woord hebben én het goed bedoelen. Het verbaast me alleen nog steeds dat ze zoveel macht hebben om onze levens te sturen. En dat in een wereld waar het bestaan van iets hogers door de meeste mensen volledig wordt ontkend.

Met zijn drieën (de sjamaan, mijn man en ik) hebben we het zuiverings-/schoonmaakritueel gedaan. De vraag was of onze handfasting daarna kon doorgaan. Ik was bereid elk advies van mijn gidsen te aanvaarden. Zij weten beter wat goed voor mij is en je wilt hogere machten ook écht niet dwarsbomen.

Zo kun je als sjamaan zelfs ziek worden als je je roeping niet aanvaardt. Je Hoger Zelf geeft de geïncarneerde persoon niet voor niks deze talenten en vaardigheden mee. Je hebt op aarde vrije wil, maar tegen je bestemming ingaan of overgaan tot verkeerde daden, betekent dat je niet meer wordt geholpen en dat je het contact met God/Godin/de Bron verliest. Je gidsen/beschermengelen blijven wel altijd bij je én nemen alles waar wat jij denkt en doet.

De sjamaan raadpleegde opnieuw de hogere sferen door het gooien van muntjes. Gelukkig kon het huwelijk doorgaan, zelfs met grote zegen van beide kanten. Het enige was dat de magische cirkel die we hadden geopend niet kon worden gesloten en vervolgens weer geopend. Het ritueel moest op dat moment plaatsvinden. Anders niet. We wilden elkaar graag het ja-woord geven, dus we zetten door.

Helaas konden de anderen er daardoor niet bij zijn. Daarom hebben we na het eten van taart het ritueel nog een keer overgedaan. De wespensteken bleken een markering te zijn van de goden. Alles was dus precies volgens plan verlopen. Van de hogere sferen dan. Van schrik waren we de wollen koorden vergeten, maar de energetische, astrale verbintenis is belangrijker.

Artikelen, Spiritualiteit en religie

Vriendschap in Tibet tussen non en journaliste

Recent ben ik begonnen met het lezen van een boek dat ik al jaren in huis had (zoals zoveel van mijn boeken ongelezen, zucht) Een vriendschap in Tibet (2007) van Britse schrijfster/journaliste Claire Scobie. Ze vertelt het verhaal van haar band met Ani, een Tibetaanse non. Nu vond ik het gedweep van westerlingen (bijvoorbeeld Brad Pitt of Richard Gere) met Tibet en de Dalai Lama altijd wat irritant, maar dit boek heeft me echt geïnteresseerd gemaakt in een bergachtig land dat sinds 1950 bezet is door China.

Nu hebben vrouwen en religie sowieso mijn belangstelling, dus nonnen zeker. Die haken aan vorige levens en zijn bovendien onafhankelijk van mannen, wat vroeger altijd mijn stokpaardje was. Ani reist als pelgrim permanent door Tibet, leeft van aalmoezen en mediteert onder zeer sobere omstandigheden in grotten hoog op de berg. Claire probeert – als op materie georiënteerde westerling – haar spirituele voetstappen te volgen.

Je krijgt zo een goed beeld van een heel andere manier van leven dan wij als moderne Europeaan gewend zijn. Van de lessen in meditatie kan ik zeer veel opsteken: wat het met je geest doet als je dat goed praktiseert. Het kan je letterlijk verlichten door je energieveld op een stabielere, hogere frequentie te brengen. Omdat ik te ongeduldig ben heb ik zelf nog steeds moeite met mediteren, hoe vaak mijn gidsen me ook vermanen dat ze zo gemakkelijker contact met me kunnen leggen. Ani’s leven heeft in mijn ogen meer zin dan dat van niet-spirituele westerse mensen die alleen achter hun agenda, geld of status aanrennen.

Zoals in de meeste patriarchale religies wordt er binnen het Tibetaanse boeddhisme helaas neergekeken op vrouwelijke geloofsgenoten: een non staat in de rangorde onder een monnik. Tara, godin van compassie met 21 gedaanten, heeft daarom lang geleden gezworen dat ze elk leven opnieuw zou incarneren als vrouw om te bewijzen dat ook zij de staat van verlichting kunnen bereiken. En Ani laat zich niet ontmoedigen, hoezeer het atheïstische Chinese regime Tibetaanse nonnen en monniken ook vervolgt.

Wat mij bijzonder interesseert is dat er binnen de spirituele praktijken van het Tibetaans boeddhisme kennis is van de werking van energievelden en chakra’s (de verschillende energiecentra in je lichaam), zoals bijvoorbeeld hoe je je veld kunt helen en chakra’s opschonen. Het is ontzettend jammer dat westerse doktoren, zeker psychiaters, hier geen weet van hebben. Medicatie kan een oplossing zijn, maar er is nog zoveel meer mogelijk om psychische problemen te lijf te gaan. Daar is een wereld te winnen.

Ik wil in ieder geval zeker een keer op pelgrimstocht naar Tibet. Door me met spiritualiteit te verbinden krijgt mijn wereld zoveel meer diepte. Het is alsof ik aan mijn kruin omhoog wordt getrokken richting de sterren, terwijl mijn voeten tegelijkertijd stevig verankerd op de aarde blijven staan. Het geeft mijn leven meer zin. Ik kan me met oude kennis verbinden, die ik eigenlijk mijn hele leven al slapend in me had.