Sinds een paar maanden help ik vanuit de huurdersvereniging in de Van der Pekbuurt een bewoonster, die onder andere zwam in haar sociale huurwoning had. Ook waren er in haar huis sowieso ernstige gebreken door tientallen jaren achterstallig onderhoud. Het was aan het verzakken en zelfs een draagmuur met een gasleiding erin leek het te kunnen begeven. Haar keuken kon in mei niet worden vervangen, want de vloer bleek rot. Koken ging dus niet meer. Ook haar douche was beschadigd en lekte water in de rest van de woning.
Na veel aan de bel trekken was de corporatie uiteindelijk bereid haar woning op te knappen. Daarvoor moest de huurster wel tijdelijk uit huis. De medewerker wilde aanvankelijk geen andere woning aanbieden. Slechts twee nachten in een hotel met haar vijf huisdieren werd vergoed. De huur van de woning hoefde ze voor de duur van de werkzaamheden niet te betalen. De medewerker had instanties die de huurster als hulp had ingeroepen (GGD, Doras, Woon) ook bewogen dit coulante aanbod te accepteren.
Goed, we weten allemaal hoe de Amsterdamse woningmarkt in elkaar steekt en dat je voor pakweg 500 euro huur per maand van zijn lang zal ze leven geen woning vindt. Bovendien zijn er wisselwoningen in de buurt. Dus heeft de huurster uiteindelijk een advocaat ingeschakeld. Ook ben ik erbij betrokken geraakt. Resultaat: ze heeft toch een tijdelijke woning vlakbij aangeboden gekregen. Zoals het hoort.
Al een paar keer heeft deze huurster tegen mij gezegd dat ze het gedrag van de corporatie niet begrijpt. We zien draaien, manipuleren, liegen en wegduiken waar verantwoordelijkheid moet worden genomen. Zij vat dit persoonlijk op, terwijl ik tegen haar heb gezegd: dit gedrag is in ons maatschappelijk systeem helaas volledig geaccepteerd. Zolang iemand er door ‘een meerdere’ niet op wordt betrapt, is dit normaal.
Het is ‘normaal’ om mensen die minder geld of status hebben dan jij, slechter te behandelen dan mensen die in jouw ogen boven je staan. Een miljonair is in die zin meer waard dan een vluchteling of zwerver. Kijkend naar de cijfers voor huislijk geweld (40 procent van de volwassenen heeft ooit met een of meerdere incidenten te maken gehad) is het ook ‘normaal’ om je partner en kinderen emotioneel te mishandelen of slaan. Zolang de buren maar niet weten wat je doet. Ik heb een vrouw permanent in de inrichting gezien, doordat ze van haar 8e tot haar 14e door haar vader was misbruikt. De man loopt nog steeds vrolijk rond.
En hier komt het grote boek van Sinterklaas te voorschijn. Het is een grove misrekening om te denken dat niemand jouw slechte gedrag ziet. Vanaf je geboorte tot aan je graf staan er engelen naast je, bij alles wat je doet. Of je nu erkent dat ze er zijn of niet (voor mijn part ben je atheïst), dat maakt geen enkel verschil. In het grote boek van Sinterklaas worden al je gedragingen genoteerd: goed en slecht. Het is je eigen keuze om de duivel binnen te laten, wellicht ben je in je leven door anderen ernstig beschadigd, maar wat je doet krijg je terug. Is het niet in dit leven, dan wel in het volgende.
Dus misschien willen mensen die van God los leven, zich nog eens achter de oren krabben. Na je dood mag je (als je niet verkiest om als entiteit zonder lichaam in dit aardse systeem te blijven rondhangen) aan de andere kant zelf in het grote boek kijken, wat voor je leven je hebt geleid. En je mag vervolgens zelf, vanuit een hoger bewustzijn, concluderen wat voor leven daarop mag volgen. Met dit perspectief in gedachten hoop ik dat je keuzes in het hier en nu de juiste zijn.