Categorie: Psychologie

Sinds ik vijf jaar geleden tekens begon te krijgen heb ik dat altijd met de buitenwereld gedeeld. Na grondig eigen onderzoek had ik geconcludeerd dat die signalen écht waren en van mijn gidsen kwamen. Sindsdien weet ik dat er flink wat informatie ontbreekt in ons moderne wereldbeeld. En noem mij naïef, maar ik verwachtte dat een samenleving die niet meer in God gelooft, maar berust op wetenschap en de ratio, hiervoor zou openstaan. Wetenschap betekent immers: elke hypothese objectief testen – ook al is die nog zo idioot – en dan kijken of de vooronderstelling overeind blijft. Onzinnige aannames vallen gauw genoeg door de mand.

Ook bij psychologen en psychiaters vertel ik – weliswaar zeer voorzichtig – over mijn sjamanistische proces en de adviezen die mijn gidsen over mijn toestand geven. Tot voor kort nam ik aan dat ze verheugd zouden zijn over een – in onze samenleving – revolutionair inzicht. Deze wetenschappers zouden mijn beweringen kunnen testen: ik kan je zo meenemen voor een wandeling en laten zien wat er gebeurt. Ik kon hun Bertha Pappenheim zijn – de patiënte die Freud tot de psychoanalyse bracht – en rijkdom en roem zouden hun deel zijn. Zeer aanlokkelijk voor een bewoner van deze planeet.

Maar deze interesse blijken de ‘professionals’ totaal niet te hebben, want het tegenovergestelde gebeurt. Ze staan helemaal niet open voor het bijschaven van hun visie op de werkelijkheid, zoals een echte wetenschapper betaamt. In tegendeel: ze testen niks zelf, maar sluiten al bij voorbaat uit dat de werkelijkheid zou kunnen afwijken van de blik die er tijdens hun jeugd (in de meeste gevallen) en opleiding is ingestampt door het systeem. Tekens krijgen? Dat bestaat niet!

De volgende stap die de therapeuten nemen is om de brenger van de onwelgevallige, bedreigende boodschap onderuit te halen en weg te zetten als inferieur. Als ze mij niet actief gek kunnen verklaren, omdat ik niet ziek overkom, dan ben ik toch wel potentieel gek. En mij bij mijn problematiek helpen, die losstaat van paranormale gegevens? De meest recente therapeuten piekerden er niet over. Daar ben ik veel te zwak voor.

Ik heb daarom onlangs moeten concluderen dat ik voor het overgrote deel niet met wetenschappers te maken heb, maar met een sekte. Dit zijn mensen die de ‘waarheden’ die ze krijgen aangereikt, niet zelf testen, maar slikken voor zoete koek. En eigenlijk maakt het dan niet uit of je gelooft in de kerk of in de wetenschap. Zelfs als je met een waarheid als een koe komt aanzetten, wil deze persoon het niet zien en beschuldigt de ander gek te zijn. Voordat je dus überhaupt met deze psychologen en psychiaters kunt praten moet je ze eerst deradicaliseren. De hersenspoeling moet ongedaan worden gemaakt. Anders is er geen enkel gesprek mogelijk.

Wat ik bijzonder kwalijk vind – en dat is ook de reden dat ik tegenover psychiaters mijn mond opentrek over paranormale fenomenen – is het feit dat potentiële sjamanen, die écht tekens krijgen, ziek worden verklaard en terug-gehersenspoeld het systeem in. Ik classificeer dat als zware, emotionele mishandeling, was het niet dat de therapeut werkelijk geen idee heeft waar hij of zij mee bezig is. En dat ben ik in 25 jaar psychiatrie veel vaker tegengekomen.

Ik wil therapeuten aanraden zich eens wat meer open te stellen voor hun patiënten en echt te luisteren naar wat hij of zij te zeggen heeft. Nu neemt deze man of vrouw vaak de ‘ik-weet-het-beter’-positie in. En in veel gevallen geldt: des te dikker je dossier, des te lager je wordt geplaatst. Neerkijken op iemand en je beter voelen, zeker als die ander bedreigend is voor je wereldbeeld? Narcisme en pure angst.

Een échte wetenschapper staat open voor alle waarheden: ook als dat betekent dat de aarde rond is en niet plat zoals jij altijd dacht. Want je wilt toch niet bij een sekte horen? Anders neem ik de volgende keer een behandeling met bloedzuigers, net zo wetenschappelijk.