Artikelen, Politiek

Het coronavirus en de nieuwe kleren van de keizer

Ik ben deze week veel met de maatregelen rondom het coronavirus geconfronteerd. Bij de Hema staan pijlen waar je naar binnen moet en waar naar buiten. Bij de ingang staat een verkoopster de hele dag handvatten van winkelmandjes te desinfecteren. Op de pont is een mondkapje verplicht, net als in de trein. En bij een restaurant werd me zelfs gezegd dat als ik binnen wilde zitten, ik mijn naam en telefoonnummer moest opgeven. Dan kon ik worden gebeld en ondervraagd op corona-symptomen als er iemand ziek werd. Mijn buurjongetje is met hooikoorts door zijn juf van school gestuurd.

Ik heb een stoffen mondkapje, maar als er zeer dodelijk virus heerst dat op de longen slaat verwacht ik absoluut niet dat dit stukje stof ook maar iets zal tegenhouden. Ik doe het voor de overheid om een boete te voorkomen en angstige mensen om me heen gerust te stellen. Ook die 1,5 meter is in mijn ogen onzin. Mensen overschrijden de grens vaak en wanneer je een tijd lang in dezelfde ruimte verkeert als iemand met een zeer besmettelijke, dodelijke ziekte die op de longen slaat, helpt die afstand volgens mij ook niet.

In die zin heb ik eigenlijk het idee dat we met de nieuwe kleren van de keizer te maken hebben. Mensen zijn bang voor een onzichtbaar virus. Elke persoon kan het bij zich dragen en elk voorwerp kan zijn aangeraakt door iemand met deze ziekte. Als je niks test weet je eenvoudigweg niet of je het hebt, maar mensen zitten ervoor achter plastic platen, desinfecteren hun handen de hele dag (wat ook de goede bacteriën doodt) en mogen elkaar niet meer omhelzen op begrafenissen, noch zorgen voor een partner of ouder die sterft aan corona. Dat is laatste is waanzin en dat hebben ze zelfs in de middeleeuwen met de zeer dodelijke pest niet als regel opgelegd.

Op deze manier creëren we een zeer angstige, vijandige en eenzame wereld. En wat wordt dan erger: het virus of de maatregelen ertegen? Als de lockdown zin heeft gehad, zou nu het aantal besmettingen moeten exploderen. Dat is naar mijn idee nog niet het geval.

Ik vind het sowieso onzin om voor een dodelijke ziekte met zijn allen verplicht binnen te moeten zitten. Daar zou een keuze in mogelijk moeten kunnen zijn. Ik kies in echt moeilijke situaties altijd voor een erop of eronder: je pikt het virus op en je redt het of je redt het niet. Want ik pieker er niet over om mijn vrijheid op te geven. Met de pest gingen de middeleeuwers toch ook niet met zijn allen binnen zitten? Of accepteren dat er een plotseling een “nieuw normaal” was, waarbij je voorgoed op 1,5 meter afstand van elkaar zou blijven?

En waar offeren we onze vrijheid voor op, ons recht om bijvoorbeeld in een groep bij elkaar te komen? Een kennis die huisarts is kon bij zichzelf testen of ze het coronavirus had. Ze testte positief. Wat waren haar klachten? Een lichte verkoudheid. Zijn we hier met zijn allen bang voor? Gehoorzamen we daarom klakkeloos een overheid, die voor onze veiligheid zelfs met noodwetten wil gaan regeren? Elke minister zal zonder tussenkomst van het parlement eigenhandig evenementen en grote bijeenkomsten kunnen verbieden. Welkom in Poetins Rusland waar demonstraties verboden zijn. Toen een advocate in Berlijn tegen de lockdown protesteerde is ze opgesloten in een psychiatrische inrichting,

Denk ik daarom dat het virus niet bestaat en niet schadelijk is? Nee, dat denk ik niet. Kijk naar het dodental in New York, Italië en Spanje en je schrikt. Maar naar mijn idee hebben we die variant van het virus hier nog niet gehad, of het moet in Brabant en Limburg zijn. En ook de klachten die corona-patiënten na maanden nog hebben zijn niet mals, maar dat is helaas vaker de nasleep van een zware griep.

Als ik mijn gidsen goed begrijp heb ik het virus tot nu toe drie keer gehad. De eerste keer was heftig. Om 9 uur ‘s ochtends was ik nog gezond. Rond het middaguur voelde ik me niet lekker. Om half 3 was ik ziek en om half 6 kon ik mijn bed niet meer uit. Dat duurde twee dagen. Op dag 4 kon ik weer naar buiten, maar op dag 7 was ik weer ziek. En een week later ook weer. Dit speelde zich af voor de lockdown en toen er in Amsterdam net 1 geval van corona bekend was. Een hardnekkig virus dus. Maar gelukkig niet zo erg dat ik naar het ziekenhuis moest. Bovendien weet ik dat mijn lichaam veel sterker is dan gemiddeld. De tweede keer corona was het een verkoudheid. De derde was het een lichte verkoudheid.

Daarom vrees ik toch dat we en masse zijn gehersenspoeld en bang voor een onzichtbare vijand, die in veel gevallen niet harder toeslaat dan een gemiddelde zware griep. En daar is nu totale paniek voor uitgebroken? Ik zie ook een samenleving die in het algemeen niet meer zoveel ellende gewend is.

Wat mij shockeert is dat we totaal niet kritisch staan tegenover een overheid, die de regels opstelt. Als bange schapen accepteren we zonder protest een zogenaamd ‘nieuwe’ samenleving. Dat feit jaagt mij eerlijk gezegd veel meer angst aan dan het virus zelf.

Ik wil daarom oproepen tot kritisch nadenken en niet klakkeloos te accepteren waar de regering mee komt. Dankzij mijn gidsen weet ik dat het systeem zichzelf wil handhaven en het coronavirus gebruikt als instrument. De mens is een slaaf die niet zelf zijn of haar leven inricht, maar die zich jaar in jaar uit vijf dagen in de week laat uitmelken in een baan tot alle kracht verdwenen is en je oud en uitgeput met pensioen mag. Je vecht met je medemens om geld, eten en een dak boven je hoofd. Je vecht omdat de een wit is en de ander zwart. Je vecht omdat je niet anders kunt. Verdeel en heers, heet dat.

Kom daarom tot bezinning en overdenk wat in jouw leven écht belangrijk is. Je oude moeder een knuffel geven en haar hand vasthouden als ze overlijdt. Je kind in alle rust te zien opgroeien en hem haar begeleiden op een levenspad dat overvloed en geluk biedt. Geen stress, permanent tekort en nooit genoeg zijn.

In tegenstelling tot wat het coronavirus ons wil doen geloven zijn we namelijk op weg naar een schitterende nieuwe tijd, waarin een kapitalistisch systeem niet langer de aarde vernietigt en de mens degradeert tot machine. Maar we moeten zelf deze verandering maken.

Sta daarom op en begin vandaag nog met het creëren van een leven waar jij écht naar verlangt. Wat waren je kinderdromen? Wat zou je doen als je elke dag vrij was? Ga in stilte zitten met je beschermengelen en luister naar de ideeën die in je opkomen. Stel een vraag, trek een orakelkaart en zie wat die zegt. De Bron wil namelijk dat we gelukkig zijn.

Artikelen, Spiritualiteit en religie

Vriendschap in Tibet tussen non en journaliste

Recent ben ik begonnen met het lezen van een boek dat ik al jaren in huis had (zoals zoveel van mijn boeken ongelezen, zucht) Een vriendschap in Tibet (2007) van Britse schrijfster/journaliste Claire Scobie. Ze vertelt het verhaal van haar band met Ani, een Tibetaanse non. Nu vond ik het gedweep van westerlingen (bijvoorbeeld Brad Pitt of Richard Gere) met Tibet en de Dalai Lama altijd wat irritant, maar dit boek heeft me echt geïnteresseerd gemaakt in een bergachtig land dat sinds 1950 bezet is door China.

Nu hebben vrouwen en religie sowieso mijn belangstelling, dus nonnen zeker. Die haken aan vorige levens en zijn bovendien onafhankelijk van mannen, wat vroeger altijd mijn stokpaardje was. Ani reist als pelgrim permanent door Tibet, leeft van aalmoezen en mediteert onder zeer sobere omstandigheden in grotten hoog op de berg. Claire probeert – als op materie georiënteerde westerling – haar spirituele voetstappen te volgen.

Je krijgt zo een goed beeld van een heel andere manier van leven dan wij als moderne Europeaan gewend zijn. Van de lessen in meditatie kan ik zeer veel opsteken: wat het met je geest doet als je dat goed praktiseert. Het kan je letterlijk verlichten door je energieveld op een stabielere, hogere frequentie te brengen. Omdat ik te ongeduldig ben heb ik zelf nog steeds moeite met mediteren, hoe vaak mijn gidsen me ook vermanen dat ze zo gemakkelijker contact met me kunnen leggen. Ani’s leven heeft in mijn ogen meer zin dan dat van niet-spirituele westerse mensen die alleen achter hun agenda, geld of status aanrennen.

Zoals in de meeste patriarchale religies wordt er binnen het Tibetaanse boeddhisme helaas neergekeken op vrouwelijke geloofsgenoten: een non staat in de rangorde onder een monnik. Tara, godin van compassie met 21 gedaanten, heeft daarom lang geleden gezworen dat ze elk leven opnieuw zou incarneren als vrouw om te bewijzen dat ook zij de staat van verlichting kunnen bereiken. En Ani laat zich niet ontmoedigen, hoezeer het atheïstische Chinese regime Tibetaanse nonnen en monniken ook vervolgt.

Wat mij bijzonder interesseert is dat er binnen de spirituele praktijken van het Tibetaans boeddhisme kennis is van de werking van energievelden en chakra’s (de verschillende energiecentra in je lichaam), zoals bijvoorbeeld hoe je je veld kunt helen en chakra’s opschonen. Het is ontzettend jammer dat westerse doktoren, zeker psychiaters, hier geen weet van hebben. Medicatie kan een oplossing zijn, maar er is nog zoveel meer mogelijk om psychische problemen te lijf te gaan. Daar is een wereld te winnen.

Ik wil in ieder geval zeker een keer op pelgrimstocht naar Tibet. Door me met spiritualiteit te verbinden krijgt mijn wereld zoveel meer diepte. Het is alsof ik aan mijn kruin omhoog wordt getrokken richting de sterren, terwijl mijn voeten tegelijkertijd stevig verankerd op de aarde blijven staan. Het geeft mijn leven meer zin. Ik kan me met oude kennis verbinden, die ik eigenlijk mijn hele leven al slapend in me had.

Artikelen, Feminisme

De opstand van Boudicca tegen het systeem van Blanke Man

De opstand van de Keltische koningin Boudicca tegen de Romeinen in 61 na Christus is helaas mislukt. Ze heeft niet kunnen beletten dat hun sandalen haar land vertrapten en soldaten haar dochters verkrachtten. Want de vrouw was ondergeschikt aan de Romeinse patriarch en de beschaving van het verstand woog zwaarder dan de natuur, gevoelens en intuïtie. Nu bijna 2000 jaar later pleit ik voor een nieuwe opstand tegen een patriarch, de nazaat van de Romein, die ik – als abstracte categorie – Blanke Man noem. Want de aarde, mensen en dieren lijden onder het huidige kapitalistische systeem.

Koningin Boudicca
Boudicca was koningin van de Iceni, een Keltische stam die in East-Anglia, Groot-Brittannië, woonde. Haar man Prasutagus had een verbond gesloten met de Romeinen en daarom erfde na zijn dood keizer Nero een deel van zijn bezit. Maar ook de twee dochters van Prasutagus erfden, want de positie van de vrouw was bij de Kelten veel meer gelijk aan die van mannen dan in het oude Rome. Vrouwen konden regeren en legers leiden; diplomaat, leraren en profeten zijn. De Romeinen accepteerden het erfrecht van de dochters niet. Ze eisten met geweld alle bezittingen op en zouden Boudicca hebben gegeseld en haar dochters verkracht. De koningin besloot in opstand te komen, gesteund door andere Keltische stammen. Maar de Romeinen hebben haar leger uiteindelijk verslagen en zij zelf is korte tijd later gestorven, door zelfmoord of ziekte.

Kelten en Romeinen
Omdat ik grote affiniteit met de Kelten heb trok ik in discussies met mijn ex-man altijd partij voor hen en niet voor de Romeinen, waarop hij antwoordde “What have the Romans ever done for us?”; verwijzend naar de Monty Python-scene uit de film Life of Brian (1979). John Cleese stelt daarin de retorische vraag ‘Wat hebben de Romeinen ooit voor ons [Joden] gedaan’ (hij bedoelt niks), waarop zijn eigen mannen hem tegenspreken en roepen wat ze allemaal wél hebben gedaan: van het bouwen van aquaducten, wegen en badhuizen tot het aanleggen van riolering, waterleiding en irrigatiekanalen; het organiseren van gezondheidszorg en onderwijs, tot orde houden en de vrede bewaren.

Goed, dat geef ik toe, maar mijn punt is: de Romeinen hebben met hun komst ook Keltische cultuur kapotgemaakt. De beschaving van de Romeinen en het verstand hadden voorrang. De patriarch keek neer op de vrouw. De blote voet van de Kelt maakte plaats voor de Romeinse sandaal en de aarde werd bedekt met aquaducten en wegen. Een blote voet voelt de grond en de Kelt was daardoor beter ‘geaard’: meer in contact met het lichaam, gevoelens, intuïtie en de natuur. De Romein echter zag de Kelt als een domme barbaar : naakt of slechts gekleed in dierenhuid, met lang haar en tatoeages of beschilderde huid. En die barbaar moest worden beschaafd door onderwijs en bekering tot het Romeinse geloof.

First Nation
Net als de Kelten tóen zouden de Indianen in Noord- en Zuid-Amerika nú kunnen vragen ‘Wat hebben de Europeanen ooit voor ons gedaan?’ . En hetzelfde geldt voor Afrikanen, die verscheept zijn als slaaf of wiens land gekoloniseerd is. Zoals Desmond Tutu zei: “Toen de missionarissen naar Afrika kwamen hadden ze de Bijbel en wij het land. Nadat we onze ogen dicht hadden gedaan voor een gebed en ze daarna weer open deden hadden wij de Bijbel en zij het land.” Ook de Aboriginals in Australië of de Maori in Nieuw-Zeeland kunnen zich dezelfde vraag stellen: wat heeft de Europeaan, de blanke man, de patriarch ooit voor ons gedaan?

Blanke Man
Tja, wat heeft de witte man gedaan behalve zogenaamde ‘inboorlingen’ doden, hun land inpikken, hen tot slaaf maken, uitbuiten en de baas over hen spelen in naam van ‘beschaving’? Want de oorspronkelijke bewoners van een land dat werd ‘ontdekt’ door Columbus (Amerika) of Cortés (het Azteekse rijk in Zuid-Amerika) telden niet mee en werden uitgemoord. Het westen van Amerika bijvoorbeeld was ‘leeg’: er woonde ‘niemand’ (behalve wat ‘roodhuiden’). Dat land lag klaar om gekoloniseerd te worden door de witte Europeaan.

Naar mijn idee is nu eindelijk de tijd gekomen dat we gaan afrekenen met dit zeer kwalijke imperialisme en kolonialisme van de witte man. Hij had immers pak hem beet de afgelopen 500 jaar de touwtjes op de wereld in handen. Kijkend naar de staat van de aarde heeft zijn systeem niet goed uitgepakt en zijn er zeer veel slachtoffers gemaakt, zowel mensen als dieren. Om niet te spreken over het verschepen van halve continenten en een wereldorde met een strikte hiërarchie: de witte, heteroseksuele man aan de top, met daaronder de vrouw, mensen van kleur en niet-heteroseksuele voorkeur en de dieren en de aarde daar weer onder.

Natuurlijk zijn niet alle regeringsleiders vandaag de dag wit. Er zijn ook Barack Obamas, Theresa Mays en Angela Merkels. Daarom definieer ik Blanke Man als een abstract begrip, waarbij ‘blank’ voor mij de negatieve bijklank van de patriarch, koloniaal, imperialist en kapitalist heeft. Blanke Man is een mens, die actief meewerkt aan het kapitalistisch systeem dat deze aarde kapotmaakt. Die denkt dat competitie en hiërarchie een goed idee zijn: of het nu gaat om soort (dier/mens), gender, huidskleur, seksuele voorkeur of rijkdom. En die denkt dat je op basis van hiërarchie een ander mag uitsluiten of zelfs naar het leven staan: van Palestijnen die je opsluit en neerschiet in Gaza, vluchtelingen die je in de Middellandse Zee laat verdrinken of Joden die je in Auschwitz vergast.

Opstand
De verworpenen van deze aarde mogen op gaan staan: vrouwen, Indianen, Afrikanen, westerse moslims, Afro-Amerikanen, vluchtelingen, illegalen, dieren, enz. Alle mensen (en wezens) die zijn verteld dat ze ‘minder waard’ zouden zijn mogen hun stem laten horen. Dacht Blanke Man nu bijvoorbeeld werkelijk dat God alleen een witte man zou zijn? Dat geld en status het belangrijkste is in het leven? Dat je geluk net als producten kunt kopen en dat het motto van deze aarde is: ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken?

Vrouwen in het Westen kunnen bij deze opstand een cruciale rol spelen. Zij zitten immers middenin het systeem waar Blanke Man het meeste macht heeft. Alleen moeten vrouwen dan niet als een Margaret Thatcher of Hillary Clinton de rol van Blanke Man overnemen, maar ze moeten het totaal anders aanpakken.

Treesisters
De Britse Clare Dakin, bijvoorbeeld, is een Boudicca van deze tijd. Zij is de oprichter van Treesisters, een organisatie die wereldwijd 2 miljoen bomen per jaar bijplant om de kaalslag van de aarde tegen te gaan. Dakin doet specifiek een beroep op vrouwen, omdat die in een patriarchale samenleving het ontbrekende stuk zijn. De vrouw is in de geschiedenis naar beneden gehaald, onderworpen, geminacht, uit haar kracht gezet en gebruikt; net als de aarde. Terwijl vrouwen met de aarde dragers van het leven zijn. Zij kunnen de uitbuiting van de aarde invoelen, want een moeder is niet vanzelfsprekend; je vervuilt en verkracht degene die je verzorgt en voedt niet. Dan is er geen leefbare wereld meer voor toekomstige generaties. En op zijn zachtst gezegd: de tijd dringt.

Millais en de inboorlinge
Op het schilderij The Romans leaving Britain (1865) van de Britse kunstenaar John Everett Millais is de omhelzing van een Keltische vrouw en haar Romeinse minnaar te zien. De man knielt geëmotioneerd voor de vrouw, terwijl zij bedroefd maar standvastig voor zich uitkijkt en hem troost. Het is bijzonder dat hij – de man, de Romein, de beschaver – de kwetsbaardere partij lijkt, die zich onderwerpt aan de Keltische ‘inboorlinge’. Ook hebben beide blote voeten: de Romein heeft voor zijn geliefde zijn sandalen uitgedaan.

Voor mij symboliseert dit portret een knieval van Blanke Man voor de Ander: de vrouw, de oorspronkelijke bewoner van zijn kolonies en de vrouwelijke kant in hemzelf. De Romein is eindelijk in staat zijn masker van verstand af te doen en zijn emoties de vrije loop te geven. In zijn knielende omhelzing laat hij zien dat hij niet alleen kan staan, maar de rest van de wereld nodig heeft. Sterker nog, hij is er afhankelijk van; in deze knieval zelfs te afhankelijk. Laat de Romeinse soldaat en de Keltische vrouw samen opstaan om op blote voeten, met gevoel voor de aarde, de wereld te bewandelen. Laat de Romein weigeren om nog naar zijn soldatenregiment en de ‘beschaving’ van het oude Rome terug te keren. Man en vrouw, het mannelijke en het vrouwelijke, kunnen in balans samen een duurzame toekomst tegemoet. Of de egotrip van Blanke Man wordt de ondergang van ons allen.

Amerikaanse artieste Ursula Rucker zong op haar album Supa Sista (2001): “I call on all Supa Sistas to emerge from the muck and the mire. Set the brainwashed up masses on fire!” En wellicht vindt Blanke Man dan de kracht om Boudicca excuus aan te bieden voor wat hij heeft aangericht en zal hij zich voor de verandering eens door haar laten leiden.

Word Treesister op www.treesisters.org

Artikelen

Gedicht – Zoen

Met je regenbroek onder de douche

Jij

Samen zijn

Bang voor seksualiteit

Liefde

En tegelijkertijd

Hunkeren

Naar dichtbij

Samen op de bank

Een zaterdagmorgen

Vrijen in de nacht

Verstrengeld

Aarzelen in de ochtend

Blikken van jou naar mij

Dichtbij

En toch bang

Heel even

Want je verlangt

Naar mij

Net als ik naar jou

Dichtbij

Om te proeven van geluk

Dat op jouw lippen ligt

En de mijne

Artikelen

Kort – Pessimisme bestrijdende gidsen

Ik was de laatste tijd nogal gestrest en pessimistisch doordat ik door omstandigheden nauwelijks nog geld of energie over had. Zoals gewoonlijk had ik alles weer aan anderen weggegeven, dus dat is een levensles die ik nog niet beheers. Gelukkig schieten je gidsen dan te hulp. Als eerste wordt er op straat geseind dat een donkere bril negatieve resultaten oplevert: verwacht je een slechte afloop dan is dat waarschijnlijk ook wat je bewerkstelligt, al was het maar, omdat je er zelf geen vertrouwen in hebt. Want des te meer vertrouwen, des te beter de resultaten.

Ten tweede moet je je gidsen toestemming geven om je te helpen. Dat mogen ze anders niet doen. Ik kreeg een getal op straat dat ik de engelen en aartsengelen moest vragen om in mijn dromen mijn pessimisme op te ruimen. Dus bidde ik in bed of dat kon. Ik weet niet meer wat ik vannacht heb gedroomd, maar vandaag op straat deed ik twee mooie vondsten: twee edelstenen! Ik houd erg van stenen en werk er ook mee, maar ze zomaar tegenkomen buiten gebeurt eigenlijk nooit. Het waren een zonnesteen en turkoois: beide staan bekend om hun helende en optimisme bevorderende werking. Dus de een draag ik nu om mijn pols en de ander zit in mijn portemonnee.

Het verbaast mij nog steeds dat er gratis zoveel hulp voor handen is, waar ik veertig jaar alleen heb geworsteld. En ik weet ook dat ik mijn kennis over de paranormale wereld moet verspreiden, maar ergens voel je je dan toch een gekke henkie of Jehova’s getuige met bekeringsdrang. Maar goed, bij deze dan: we zijn in deze wereld niet alleen en er is hulp voor handen als je erom vraagt. Je moet het hogere wel respecteren en vervolgens doen ze graag met je mee.