Mijn dochter zei laatst dat ze mijn zus in de ogen had gekeken en een zombieblik had gezien. Dit verbaasde mij niet, aangezien ik me er nu van bewust ben dat ik uit een gezin à la de familie Holleeder kom; waar pa én ma – ieder op hun eigen manier – expert in emotioneel mishandelen waren.
Deze lege blik is een zeer duidelijke indicatie van zielsverlies bij mijn vijf jaar oudere zus. Mijn zeven jaar oudere broer en zij zaten samen mij op mijn dak, omdat ze niet tegen mijn tirannieke vader op konden (mijn moeder greep niet in, omdat ze iedereen als slaaf faciliteerde en bij gebrek aan eigen referentiekader geen zicht heeft op wat voor negatieve emoties er tussen mensen spelen). Maar tegelijkertijd waren mijn broer en zus veel directer het mikpunt van mijn vaders agressie en woede-uitbarstingen.
Mishandeling
Met name mijn zus had daar als gevoelig waterteken (Vissen) zeer onder te lijden. Zo plaste ze als klein kind uit onbewuste angst automatisch in haar broek bij het horen van het woord ‘zwembad’ (wat mijn moeders familie lollig vond). Ook is ze een keer op een verjaardag in tranen naar boven gerend toen mijn vader eventjes floot. Dat laatste was die keer bij uitzondering niet om zijn dochter – als in een militair strafkamp – een commando te geven om direct naar haar kamer te gaan. Maar deze uitzondering (die zijn regel bevestigde) ontging mijn zus op dat moment zeer overstuur totaal.
Als een kind wordt mishandeld besluit een deel van de ziel te vertrekken, omdat de omgeving te onveilig is. Het is een vorm van dissociatie, die verlies van levensvreugde en depressies kan opleveren. Ook bij volwassenen kan zielsverlies optreden, bijvoorbeeld door een shockerende gebeurtenis: een sterfgeval, ongeluk, scheiding of relatie met fysiek en/of emotioneel geweld.
Jeugdfoto’s
Een goede manier om zielsverlies te constateren is het vergelijken van kinderfoto’s met volwassen foto’s van een persoon. De uitstraling van kinderen is vaak vol en gevuld, zacht en open met glanzende ogen. Is iemand op foto’s als volwassene vervolgens mat en zonder emoties, dan moet je je ernstig gaan afvragen wat er in godsnaam tussen die twee punten in de tijd is gebeurd.
Zo kreeg ik onlangs jeugdfoto’s uit de jaren dertig van mijn oma onder ogen, waarop je een zelfbewuste, vrolijke, zelfstandige jonge vrouw ziet, die ik niet herkende. Door het huwelijk met mijn opa was ze veranderd in een dienende en zichzelf wegcijferende persoonlijkheid. Mijn opa was zeer driftig en kleineerde haar, omdat hij van binnen onzeker was en zijn echtgenote niet boven hem uit mocht steken. Bovendien had mijn oma in de Tweede Wereldoorlog haar vader én haar lievelingsbroer verloren. Na deze gebeurtenissen was een groot gedeelte van haar ziel vertrokken en dat is zeer duidelijk op foto’s te zien.
Soul retrieval
Een verloren zielsdeel, bijvoorbeeld een kind van 3, zal niet zomaar uit zichzelf terugkeren. Een psycholoog of psychiater kan dit met vele praatsessies proberen, maar eigenlijk is alleen een kundige sjamaan op dit gebied expert. Deze kan direct werken met het energieveld van de persoon en in de geest afreizen naar de midden-, onder- of bovenwereld om te proberen verloren zielsdelen terug te halen. En dat is niet altijd eenvoudig.
Na een succesvolle ‘soul retrieval’ kan een persoon zich herboren voelen, met beschikking over al haar of zijn emoties, in plaats van vlakheid. Ik weet dat ik kort na het doorbreken van mijn trauma voelde dat ik met een vriendin lachte zoals ik sinds de kleuterschool niet meer had gedaan.
Van jongs af aan had mijn moeder ons vanuit haar codependency geleerd (zie mijn artikelen over dit onderwerp) om onze gevoelens te negeren. De afschuwelijkste situaties moest ik met een pokerface doormaken. Mijn trauma was op 5-jarige leeftijd ontstaan, waardoor er voor mij weinig verbinding meer was tussen een ervaring en de gevoelens die daarbij hoorden. En dit leverde me als volwassene zeer zware depressies op, want de energie van de emoties moet toch door het lichaam worden verwerkt.
Appartementen te huur
Zielsverlies betekent dat er appartementen in je energieveld leeg komen te staan. Vaak vullen mensen die uit leegte en onvrede met verslavingen: roken, drinken, eten, seks, kopen. Het is zelfs mogelijk dat entiteiten de nieuwe huurder zijn. Deze ‘personen’ zonder lichaam sturen graag mee bij echte mensen en ‘genieten’ van de laag frequente emoties van hun gastheer of gastvrouw, zoals angst of woede.
Zo hebben mijn vader en mijn twinflame in hun jeugd door zware mishandeling een narcistische persoonlijkheidsstoornis opgelopen, waarbij vaak sprake is van enorme woede vanuit oude pijn naar andere mensen. Entiteiten van lage frequentie deinen mee op deze emotiegolven en des te meer lege appartementen, des te groter hun invloed. Een narcist of alcoholist komt daarom vaak niet alleen.
Samenleving in crisis
Gezien de vele ongelukkige mensen met een depressie of burn-out in onze moderne, gestreste en overspannen maatschappij is zielsverlies een zeer groot probleem. Ik stel daarom voor dat psychologen en psychiaters veel vaker met kundige sjamanen gaan samenwerken in plaats van direct naar hun receptenboekje te grijpen om medicijnen uit te schrijven, waar de patiënt dan vervolgens niet meer buiten kan.
Met soul retrieval en intuïtieve inzichten van gidsen (beschermengelen) – zowel die van de patiënt als die van de sjamaan – kan de behandeling worden vergemakkelijkt en versneld. De westerse wetenschap hoeft hierbij niet los te worden gelaten; het is juist een goed idee om het beste uit beide werelden te combineren. Dat is beter voor de verzekering, de patiënt én onze samenleving. Alleen de farmaceutische industrie zal er waarschijnlijk niet zo blij mee zijn.
Leestip: Soul retrieval. Mending the fragmented self (2006) van Sandra Ingerman
Kirsten Zeemeermin 