Iets waar mijn gidsen telkens bij mij op hameren en waar ik een beetje iebel van word, is het feit dat als ik positief denk ik een gelukkige toekomst creëer. Als mens zou je namelijk je eigen leven ‘manifesteren’ met je denkbeelden en verwachtingen. Des te sterker jij als persoon bent, des te sterker je energieveld, des te meer jij voor elkaar kunt krijgen. Ik schrik dan altijd als ik een dag een sombere, boze bui heb, want ik ben dan direct bang dat mijn toekomst acuut in puin ligt. En ik ga nu door een transit (planeetstanden die verband houden met een grote overgang), dus dat moeten we niet hebben.
Maar, ik kan me nog goed een uitspraak van Madonna van vroeger herinneren (net als vele andere meisjes was ik in de jaren tachtig fan): “I went to New York, I had a dream. I wanted to be rich, I wanted to be famous, I wanted everybody to love me and my dream has come true”. En dat is wet van aantrekkingskracht in een notendop. Nu heeft Madonna ook een leeuw als totemdier op haar levenspad, dus deze dame is een tikkie sterker en getalenteerder dan gemiddeld en dat manifesteert wat makkelijker.
Betekent dit dat ik vanaf morgen met mijn benen over elkaar op de bank kan gaan zitten fantaseren over de miljoen euro waar ik zo van houd, terwijl ik om het kwartier mijn banksaldo check? Nee, zo simpel is het niet. Máar als jij jezelf die miljoen euro waard vindt, vergroot je wel de kans dat er geld jouw kant opkomt. Dus hoe zit dat?
Ik zal het voorbeeld geven van een vriend van mij in Engeland, die in zijn leven altijd heel weinig heeft ontvangen. Zijn moeder is overleden toen hij 6 was, zijn vader was een boze man met weinig affectie en hij heeft twee zussen (een was drugsverslaafd) met wie hij geen band heeft. Zijn stiefmoeder is nog een beetje lief voor hem, maar zij woont ver weg en heeft nooit tegen vader op gekund. Vandaag de dag is mijn vriend permanent blut en gestrest, heeft slecht betaalde, wisselende baantjes en geen relatie (wat hij graag wil). Hij is ervan overtuigd dat het leven hem voortdurend straft en daar lijkt het inderdaad op.
Maar, waar zit hem nou de crux? Hoe kan hij zijn lot keren? Dat zit hem op twee vlakken die hij moet bestuderen: zijn oude wonden genezen (in plaats van telkens weer openrijten) én zijn leefregels/scripts onder de loep nemen. Laatste zijn de basisovertuigingen die hij over zijn leven heeft (in hem geprogrammeerd als kind), die een mens telkens weer waar wil hebben, omdat dat zogenaamd ‘veilig’ is. Het is immers wat je kent.
Zeer waarschijnlijk denkt mijn vriend bijvoorbeeld bewust of onbewust: ik ben niks waard. Geen liefde, geen geld, geen gezondheid (hij rookt veel, eet slecht). En wat is het gevolg: heeft hij een keertje geld, dan geeft hij dat in een keer aan anderen uit, waardoor hij de volgende dag weer compleet blut is. Hij spaart het niet, zet het niet voor zichzelf opzij. Hij accepteert baantjes met laag loon onder slechte omstandigheden en komt niet voor zichzelf op.
En als er een keer iets goeds op hem afkomt (een goede baan met fors salaris bijvoorbeeld), dan zal hij daar waarschijnlijk zo van schrikken dat hij deze kans heel hard van zich afduwt: hij verprutst het en belandt zo weer ‘veilig’ en bijna opgelucht in zijn oude situatie van uitzichtloosheid. Dit mechanisme is voor mijzelf overigens ook zeer herkenbaar.
En dan de oude wonden. Mijn vriend is erg eenzaam opgegroeid. Zijn moeder heeft hem al zeer vroeg verlaten en een ouder die overlijdt als je kind bent is voldoende voor bindings- én/of verlatingsangst voor de rest van je leven. Meestal is dit een combinatie van beide, omdat het een spectrum van relatieangst is, met twee polen waartussen mensen zich bewegen. En met zijn tirannieke vader kon hij als gevoelig jongetje geen veilige band aangaan.
Het gevolg: als volwassene gaat mijn vriend in relaties op zoek naar mannen die op zijn vader lijken (hij is homoseksueel): onaardige rotzakken, die zich niet willen binden en hem pijn doen. Ik heb één keer een goede jongen bij hem in de buurt gezien en die is hij vanuit paniek zo wurgend om de hals gevlogen, dat deze persoon zo snel mogelijk weer de benen nam. En toen was mijn vriends script weer waar: iedereen laat mij altijd in de steek. En zijn oude wonden weer opengereten.
Als mijn vriend zich bewust zou worden van zijn leefregels, die bijstellen én zijn oude kwetsuren zou genezen, dan gaat een getraumatiseerd deel van hem ook niet meer op zoek naar dezelfde herkenbare situaties van vroeger met dezelfde energetische lading. Als de pijn verdwijnt kan die niet meer resoneren met hetzelfde type man als zijn vader.
Om het namelijk nóg ingewikkelder te maken: we leven op deze planeet met zijn allen in een groot energetisch veld, waarin je elkaar aantrekt en afstoot. Hierin zoekt soort soort. Tot mijn verbazing ben ik er bijvoorbeeld afgelopen jaar achtergekomen hoeveel goede vrienden van mij uit een soortgelijk ouderlijk huis komen: alleen opgegroeid, afstand houdend tot andere mensen, omdat die niet worden vertrouwd.
Nog een voorbeeld, en dit mechanisme heb ik ook bij een goede vriendin gezien: opgegroeid met een tiran als vader viel ik telkens weer op mannen met dezelfde narcistische stoornis (bij mijn ex-man had ik me achteraf gelukkig vergist). Ik haalde ze overal vandaan: in mijn dagelijks leven, via internet, maakte niet uit. Ik hoefde geeneens actief op zoek te gaan of ik had ze alweer gevonden.
Dus is het leven zo sadistisch dat die op mijn pad worden gestrooid of kon ik daar misschien zelf wat aan doen? En zo ja, wat dan? Het antwoord is nogmaals: scripts bestuderen en oude wonden genezen. Negatieve leefregels veranderen in positieve en oude pijnlijke energie uit je systeem/veld proberen te verwijderen.
En heb ik nu een miljoen euro’s op mijn bankrekening staan en ben ik de volgende president van de Verenigde Staten? Nee, maar ik ben denk ik wel goed op weg om een positieve draai aan mijn leven te geven.
Ten slotte zou ik het niet in mijn hoofd halen om een ander mens te vertellen dat ze de schuld zijn van hun eigen ongeluk, omdat ze dat ‘aantrekken’. Het is namelijk ontzaglijk moeilijk om het bord voor je eigen kop te bestuderen. Zeker, als je jeugd een zeer slechte programmering heeft aangebracht.
En natuurlijk zijn er altijd omstandigheden waarover we als individu nauwelijks controle hebben, zoals oorlogen of dodelijke ziektes en ongelukken. Hoe hard je ook positief denkt. In dat geval hoop ik maar dat God/de Bron intervenieert. Want hoe eenzaam je je ook voelt, we zijn in dit leven niet alleen. Om hulp vragen mag en er wordt naar je geluisterd.
Kirsten Zeemeermin 