Afscheid van een hart met wonden
De twee mannen die ze nooit had begrepen
verdwenen achter de horizon
De twee mensen die haar hadden gepijnigd
haar hart veranderd in een zwart gat
de ziel gesloten en gestolen
tot er uiteindelijk slechts een lege huls over was
Huid zonder lichaam, vlees en botten
zonder licht
leeg en alleen
Het afscheid nemen van toen
om nu opnieuw te kunnen beginnen
Een nieuw leven te ervaren en aanvaarden
omdat er in het verleden niks meer lag
dan pijn en splinters
van wat nooit leven noch liefde was
Het hart was eruit
dat zij ooit hadden bezeten
Nu waren ze bezeten
door een donker kruid
dat zich voedt aan angst en pijn
Ze stofte haar kleren van het doffe zand
op weg naar een nieuwe horizon
van leven groen en gras
wiegende takken
het vochtige licht van de ochtend
waar bloemen zachtjes ontluiken in stilte
heel voorzichtig maar
blaadje voor blaadje
om de pijn uit het verleden te vervagen
in eigen tempo
zo snel als het groeit
geboren op stenen en zwarte grond
Een bloem die bloeit op stekels
Dag! Het ga jullie goed! Mijn leven moet verder
voorbij de dood
weer opstaan en geloven in een nieuw begin
opnieuw lopen
als was het de eerste dag
Verder gaan, naar open armen
vochtige lippen, een warme mond, trouwe ogen
een hart en omhelzing voorbij de tijd
waar eindelijk liefde is, in plaats van duister
Dag! Het ga jullie goed!
en mij ook
in een nieuw land
waar ik het oude laat liggen
de ketens niet langer om de enkels gesloten
de woestijn voorbij
Ik werp de schaduw af
geef die terug aan jullie
en trek mijn kleed van liefde weer aan
Daar ga ik
Ik ben vrij
Kirsten Zeemeermin 